Dick Dreux

Dick Dreux werd geboren in Amsterdam als zoon van Hendrik Johannes Wilhelm Dreux en Cornelia Hendrika Johanna Lucke, die scheidden in 1921. Hij werd opgevoed door zijn grootouders van moederskant. Hij doorliep de hbs en trad in 1929, op zijn 16e, in dienst van de koopvaardij. Na een avontuurlijke carrière, waarin hij over de wereld zwierf, kwam hij ten slotte in Spanje terecht, waar hij tegen Franco en zijn fascisten vocht in de Spaanse Burgeroorlog. Hij keerde vlak voor het begin van de Tweede Wereldoorlog naar Nederland terug om zijn dienstplicht te vervullen én om zijn Nederlandse nationaliteit niet te verliezen.

Tijdens de Duitse bezetting werd hij gevangengezet in Kamp Amersfoort en daarna tewerkgesteld in een werkkamp op het Duitse eiland Borkum.[2]

Na het einde van de oorlog ging hij schrijven, doorgaans met als uitgangspunt een historische gebeurtenis, beschreven vanuit een kritisch gezichtspunt. Veel van zijn boeken zijn uitgegeven bij De Arbeiderspers, toen een socialistische uitgeverij. Dreux en zijn echtgenote woonden eerst in Amsterdam en verhuisden later naar een woonboot in Bussum. Hij werkte eerst als freelancer voor tijdschriften en kranten en trad later in dienst van de VARA. Voor zijn werkgever schreef hij tussen 1959 en 1970 meer dan 450 hoorspelen. Hij schreef vanaf de jaren vijftig ook vervolgverhalen voor jeugdbladen als Donald Duck. Enkele van zijn verhalen zijn geïllustreerd door Hans G. Kresse en gepubliceerd als stripalbum. Zijn taalgebruik was toegankelijk en lag dicht tegen de spreektaal aan. Dat had hij naar zijn zeggen te danken aan zijn grootvader, een ‘geboren verhalenverteller’.[2]

Dreux overleed op 6 december 1978 in een ziekenhuis in Naarden en werd begraven in Bussum.[2]