Delfgauw

Delfgauw is van oorsprong een agrarische buurtschap aan twee bebouwingslinten (de Delftsestraatweg en de Noord- en Zuideindseweg) en de Pijnackerse vaart. Vanaf het begin van de twintigste eeuw ontwikkelde deze buurtschap zich langs deze historische linten tot een dorp. De Delftsestraatweg kreeg door zijn verbindende positie tussen Delft en Pijnacker een meer stedelijk karakter, terwijl de Noord- en Zuideindseweg hun landelijke karakter, een lint met boerderijen en grote erven, behielden.

Als vanzelfsprekend ontstond op het kruispunt van de twee linten de S-bocht, een klein dorpscentrum met enkele voorzieningen. De Pijnackerse vaart had in die tijd nog een economische functie als aanvoerroute van producten. Deze werden gelost in het centrum bij de brug en later op de losplaats aan het Spui.

Vanaf de Tweede Wereldoorlog maakte Delfgauw een groei door. Achter de linten werden enkele op zichzelf staande buurten gebouwd, zonder een duidelijke relatie met elkaar en met de linten. Allereerst ontstond de Graaf Willem II buurt in het noordwesten van Delfgauw en vervolgens de Burgemeestersbuurt in het zuidwesten. In de jaren negentig kreeg de Graaf Willem II buurt een kleine uitbreiding met het Wethouder Sonneveldhof.

Al vanaf de zeventiende eeuw is er sprake van tuinbouw in Delfgauw. De ligging aan de Pijnackerse vaart als aan- en afvoerroute heeft hierbij een belangrijke rol gespeeld. Door de bevolkingsgroei in Delfgauw en Pijnacker steeg de vraag naar tuinbouwgrond vanaf de jaren vijftig snel. In deze periode kwam ook de bouw van kassencomplexen op gang. Steeds meer grond werd ingevuld met glastuinbouw en op dit moment is het gehele gebied tussen Delfgauw en Pijnacker bestemd als ‘dynamisch glastuinbouwgebied’. Het dorp Delfgauw heeft mede door deze ontwikkelingen een steeds meer gesloten karakter gekregen. De kassen liggen aan de oostkant direct tegen de woningbouw aan en bepalen daar het beeld van het dorp.

In de jaren zeventig werd ten noorden van Delfgauw recreatiegebied de Delftse Hout aangelegd. Ook bewoners uit Delfgauw profiteren van de recreatieve voorzieningen in het gebied. Zij kunnen de Delftse Hout over de Noordeinseweg direct bereiken.

Eind jaren negentig vond aan de zuidkant van Delfgauw de ontwikkeling van de wijk Emerald plaats. Deze Vinex-wijk, in omvang vele malen groter dan de oude kern van Delfgauw, wordt echter niet gezien als uitbreiding van het bestaande dorp, maar als stadswijk met een meer regionale oriëntatie (gericht op de A13 en Delft). In het ontwerp is dan ook bewust de keuze gemaakt om geen relatie tussen Emerald en Oud Delfgauw aan te brengen. Emerald ligt met de rug naar het oude dorp toe en heeft een eigen voorzieningenkern. Hiervan profiteren ook de inwoners van Oud Delfgauw. Ook is er een vestiging van de Chinese school.

Met de aanleg van de N470, die zich ten zuiden van Oud Delfgauw en Emerald bevindt, is een nieuwe verbinding ontstaan tussen Delft en Zoetermeer. De openstelling van deze weg in april 2008 heeft de Delftsestraatweg voor een groot deel ontlast van doorgaand verkeer. Hiermee is de verkeersdruk met een derde afgenomen. Daarnaast zijn snelheidsbeperkende maatregelen genomen, waaronder het instellen van een 30 km zone, waarmee het leefklimaat in Delfgauw sterk is verbeterd. In 2019 is het glastuinbouwgebied Noordpolder via de Komkommerweg bereikbaar geworden vanaf de N470 en behoort ook de overlast van het zware vrachtverkeer tot het verleden. Daarmee kan de droom van de Bewonersvereniging Delfgauw, een dorpsplein met bomen en bankjes waar de auto's te gast zijn, bewaarheid worden.