De dood van Marat

De dood van Marat is een neoklassiek schilderij van Jacques-Louis David, in 1793 geschilderd. Onderwerp is een moment uit de Franse Revolutie. Het geldt als zijn voornaamste werk en is tevens een van de opvallendste stukken uit de collectie van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België te Brussel. Het is eveneens een sleutelwerk in de kunstgeschiedenis. Het is opmerkelijk dat dit werk in Brussel kan worden bekeken en niet in Parijs.

De dood van Marat
MuseumKoninklijke Musea voor Schone Kunsten van België
LocatieBrussel
KunstenaarJacques-Louis David
Jaar1793
TypeOlieverf op doek
Afmetingen162 × 128 cm
Portaal    Kunst & Cultuur

Context

Op 13 juli 1793 diende Marie-Anne Charlotte Corday, een aanhangster van de girondijnen, zich bij Jean-Paul Marat aan onder het voorwendsel dat zij informatie over een groep girondijnen had en stak hem neer. David werd gevraagd de begrafenis te organiseren en een schilderij te zijner gedachtenis te leveren. Omdat Marat leed aan een jeukziekte die hij alleen kon verlichten door veel te baden (waarschijnlijk dermatitis herpetiformis) [1] [2], werkte hij dikwijls in zijn badkuip. Marat gaf sinds september 1789 het blad L'ami du peuple uit. Hij is gestorven met zijn 'wapen' in de hand, hier afgebeeld naast het bebloede mes.

David verwijderde zich van de klassieke mythologie waarin hij tot dan zijn onderwerpen had gezocht en bracht een eigentijdse held in beeld. In dit doek is de held geïdealiseerd en tegelijk op een strikt realistische manier weergegeven. David is op dat ogenblik niet alleen de meest vooraanstaande Franse kunstenaar, maar ook een persoonlijke vriend van Marat. Beide hebben als lid van de Conventie voor de doodstraf van Lodewijk XVI gestemd.

Iconografie

Men ziet Marat in zijn bad zitten, dit deed hij om de symptomen van zijn huidziekte tegen te gaan. Als er gekeken wordt naar de houding en de wondes van Marat kan men een overeenkomst zien met Christus. Door de manier waarop Jacques-Louis David Marat plaatst in het bad kan de houding van Jezus worden herkend en als dieper wordt gekeken valt het op dat deze wondes overeenkomen met die van Christus. Door Marat op deze wijze af te beelden lijkt het alsof Marat heilig is, een 'slachtoffer', een 'grote held' tijdens de Franse revolutie.

Compositie

De horizontale plaatsing van het bad zorgt voor een gevoel van rust in tegenstelling tot het verticale dat staat voor beweging (zijn werktafel). Ook de houding van Marat wijst op rust doordat het lijkt alsof hij zijn hoofd rustig opzij legt. Ook het contrast van het horizontale met het verticale zorgt voor een heilige indruk. Onderaan de werktafel staat er als hommage aan Marat (À Marat).

Thema

Het onderwerp van het schilderij, de moord op de revolutionair Marat, is in de literatuur ook aan orde in Peter Weiss' Die Verfolgung und Ermordung Jean Paul Marats dargestellt durch die Schauspielgruppe des Hospizes zu Charenton unter Anleitung des Herrn de Sade (1963).

  1. Jean-Paul Marat: The differential diagnosis of his skin disease
  2. The Skin of a Revolutionary
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.