De Planeet Barrayar

De Planeet Barrayar is een sciencefictionroman, geschreven door Lois McMaster Bujold en voor het eerst gepubliceerd in vier afleveringen in het tijdschrift Analog van juli tot en met oktober 1991.[1] Daarna werd het verhaal in boekvorm uitgegeven door Baen Books. De Planeet Barrayar won zowel de Hugo Award voor Beste Roman als de Locus Award voor Beste Science Fiction Roman in 1992.[2] Het boek is onderdeel van de Vorkosigan Saga, en de zevende roman die in de serie verscheen. De Planeet Barrayar is het onmiddellijke vervolg op Bujolds eerste roman Shards of Honor (1986). Beide boeken zijn, in het Engels, later samen uitgegeven in de omnibus Cordelia's Honor (1996).[3] In het Nederlands is tot op heden van de twee delen alleen De Planeet Barrayar verschenen.

De Planeet Barrayar
Oorspronkelijke titelDe Planeet Barrayar
Auteur(s)Lois McMaster Bujold
VertalerJosephine Ruiterberg
KaftontwerperKarel van Laar
LandVerenigde Staten
TaalNederlands
Oorspronkelijke taalEngels
Reeks/serieVorkosigan Saga
OnderwerpKunstmatige Baarmoeder,
Staatsgreep,
GenreSciencefiction
UitgeverUitgeverij Luitingh-Sijthoff
Oorspronkelijke uitgeverBaen Books
Uitgegeven1999
Oorspronkelijk uitgegeven1991
MediumPaperback
Pagina's335
ISBN-code90-245-3561-1
VoorloperShards of Honor
Portaal    Literatuur
Sciencefiction

Verhaallijn

Cordelia en Aral Vorkosigan verwachten hun eerste kind wanneer de oude keizer Ezar Vorbarra sterft. Aral neemt met tegenzin de rol van regent op zich voor Ezars vijfjarige kleinzoon en erfgenaam Gregor. Een samenzwering om Aral en Cordelia te vermoorden met gifgas mislukt, maar het tegengif blijkt uitermate schadelijk voor de ontwikkeling van de botten van het ongeboren kind. Om de foetus te redden wordt het overgebracht naar een kunstmatige baarmoeder en er wordt een experimentele methode toegepast om te proberen de opgelopen schade ongedaan te maken. Als gevolg van nucleaire aanvallen in het verleden zien Barrayaranen geboortedefecten en fysieke handicaps traditioneel allemaal als mutaties. Kinderen die ermee geboren worden, worden zonder veel omhaal gedood. Arals vader, de gepensioneerde generaal graaf Piotr Vorkosigan, probeert de foetus te vernietigen om te voorkomen dat zijn naam en titel worden doorgegeven aan wat hij ziet als een misvormde mutant. Cordelia kan dat nog net voorkomen.

Intussen voert graaf Vidal Vordarian een staatsgreep uit. Aral komt daar achter als Gregor door Kapitein Negri, het hoofd van de geheime dienst, wordt afgeleverd bij de Vorkosigans. Cordelia, Gregor en lijfwacht Bothari verbergen zich in de heuvels, terwijl Aral en zijn vader de staatsgreep proberen aan te pakken en het verzet organiseren.

Nadat Cordelia weer zich bij Aral heeft aangesloten op het hoofdkwartier van het verzet, komen ze erachter dat de kunstmatige baarmoeder met hun kind (Miles) is gestolen door graaf Vordarian, om als pion en onderhandelingsinstrument in de burgeroorlog te dienen. Als die kunstmatige baarmoeder niet door deskundigen onderhouden wordt, zal het kind na zes dagen sterven. Aral weigert toch om een reddingsoperatie in gang te zetten, want het verzet heeft grotere problemen. Cordelia laat het er niet bij zitten en rekruteert Bothari, plus haar persoonlijke lijfwacht Droushnakovi, en een van Arals officieren, Koudelka, om haar te helpen de kunstmatige baarmoeder met Miles erin te redden en misschien ook Gregors moeder, Prinses Kareen, die in het paleis wordt vastgehouden door Vodarian. Ze worden betrapt.

In het gevecht dat volgt, wordt Kareen gedood. Bothari onthoofdt Vordarian op bevel van Cordelia en ze ontsnappen met Miles en met het hoofd als bewijsmiddel. Nu de leider is weggevallen, mislukt de coup. Aral wordt weer aangesteld als regent van Gregor, en Miles wordt geboren, zwak en wanstaltig vanwege de schade aan zijn skelet.

Vijf jaar later treffen we Miles aan, met broze botten, maar verder in orde, zelfs levendiger en actiever dan een normaal kind van zijn leeftijd. Hij is geïnteresseerd in de paarden van zijn opa, Piotr, en lijkt daarmee een barst gevonden te hebben in het harnas van de man en zijn oude vooroordelen.

Ontvangst

Prijzen

De Planeet Barrayar won zowel de Hugo Award voor Beste Roman als de Locus Award voor Beste Science Fiction Roman in 1992.[2]
Het boek was genomineerd voor de Nebula Award for Best Novel in 1991.[4]

Recensies

In het New York Review of Science Fiction, werd in oktober 1998 (nummer 122) de roman De Planeet Barrayar als volgt samengevat: "Met De Planeet Barrayar begint een nieuwe fase in Bujolds oeuvre. Dit blijkt bijvoorbeeld uit de enorme sprong voorwaarts in kracht complexiteit en originaliteit, zoals in de behandeling van Bothari en de uitstapjes naar het vrouwendomein, iets dat voorheen in sciencefiction niet gebruikelijk was. Het boek behandelt de thema's uit Bujolds eerder boeken op een diepere manier."[5]

Vertalingen

  • 1993, Duits, Barrayar, ISBN 3-453-07227-8 vertaald door Michael Morgental[6]
  • 1993, Frans, Barrayar, ISBN 2-277-23454-0, vertaald door Michel Deutsch[6]
  • 1993, Italiaans, Barrayar, ISBN 88-429-0711-1, vertaald door Gianluigi Zuddas[6]
  • 1994, Spaans, Barrayar, ISBN 84-406-4019-6, vertaald door Margara Auerbach[6]
  • 1995, Bulgaars, Bariar, ISBN 954-585-000-6 (niet geldig), vertaald door Krum Bachvarov[6]
  • 1996, Pools, Barrayar, ISBN 83-86669-77-5 (niet geldig)[6]
  • 1996, Russisch, Barrayar, vertaald door T Cherezova[6]
  • 1999, Nederlands, De planeet Barrayar, ISBN 90-245-3561-1, vertaald door Josephine Ruitenberg[6]
  • 2000, Japans, Barayaa Nairan, ISBN 4-488-69807-7, vertaald door Ayako Ogiso[6]
  • 2000, Hebreeuws, Barrayar, ISBN 3-12974 (niet geldig), vertaald door Boaz Weis[6]
  • 2004, Kroatisch, Barrayar, ISBN 953-220-178-5, vertaald door Martina Anicic[6]
  • 2005, Chinees[6]
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.