De Neve de Roden

In 1657 werd door koning Filips IV van Spanje adelsbevestiging verleend, "voor zoveel als nodig", aan de broers Pierre-Ernest en Théodore-Guillaume de Neve. De daarop volgende verleningen van titels gebeurden niet zonder enige problemen.

In 1661 werd aan Pierre de Neve de persoonlijke titel ridder verleend. Dit ging echter niet door, omdat het diploma niet gelicht werd.

Jean-Philippe de Neve, heer van Rode, zoon van Pierre, werd in 1715 door keizer Karel VI ridder gemaakt van het Heilige Roomse Rijk, met adelsbevestiging "voor zoveel nodig", overdraagbaar op alle afstammelingen. Door een decreet in 1734 werd deze verlening herroepen.

In 1716 werd Christian de Neve tot ridder van het Heilige Roomse Rijk verheven. Deze verlening bleef zonder gevolg, want het diploma werd niet gelicht. In 1736 werd hij verheven tot baron, overdraagbaar bij eerstgeboorte. Weliswaar gebeurde dit langs de irreguliere weg van de kanselarij van het Heilige Roomse Rijk en werd niet bevestigd in de Oostenrijkse Nederlanden. Toch werd de beslissing niet, zoals in veel andere gevallen, verbroken om desgevallend via de Oostenrijkse kanalen te worden herbevestigd.

De zoon van Christian, Jean-Philippe de Neve (1707-1773), heer van Roden, Dullaert, Bistelles en Peperstraete, schepen van het Land van Waas, droeg de baronstitel. Hij was getrouwd in 1734 met Marie d'Oosterlinck (1703-1775).

Toen de adel in 1815, ten tijde van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, werd heropgericht, was de oudste zoon van Jean-Philippe, Jean-Charles de Neve (1739-1805), laatste heer van Roden, al overleden. Het was zijn zoon Philippe die de adellijke status heropnam. De jongere zoon van Jean-Philippe leefde nog en hij kon eveneens de adellijke status opnieuw verwerven.

• Henri Philippe de Neve (Brussel, 14 april 1777 - Waasmunster, 21 december 1847), zoon van Jean-Charles de Neve en van Jeanne de Coloma, werd in 1816 erkend in de erfelijke adel met de titel baron overdraagbaar bij eerstgeboorte en de titel ridder voor alle overige afstammelingen. Hij werd ook benoemd in de Ridderschap van Oost-Vlaanderen. Hij trouwde in 1803 met Constance de Bueren (1774-1858).
  • Victor-Philippe de Neve de Roden (1810-1882) trouwde in 1837 met Euphrasie van den Hecke (1812-1888), dochter van Jacques Joseph van den Hecke, burgemeester van Lembeke en senator.
    • Alfred de Neve de Roden (1818-1909), trouwde met Leonie Kervyn d'Oud Mooreghem (1842-1909), familietak die met hem uitdoofde.
    • Irma de Neve de Roden (1839-1914) trouwde met Edouard de Croeser de Berges (1839-1862), die op huwelijksreis in Parijs aan een hartstilstand overleed. Ze hertrouwde op 27 juni 1865 met een neef van hem, baron Paul van Caloen de Basseghem (1843-1920), burgemeester van Moregem, met nageslacht tot heden.
    • Emile de Neve de Roden (1840-1915) was senator, provincieraadslid en burgemeester van Waasmunster. Hij trouwde met gravin Emma de Bueren (1847-1919). Ze kregen vijf kinderen, met afstammelingen tot heden.
• Philippe François Chrétien de Neve (Waasmunster, 6 juli 1740 - Hamme, 28 mei 1821), zoon van Jean-Philippe de Neve, verkreeg in 1816 erkenning van erfelijke adel, met de titel ridder overdraagbaar op al zijn mannelijke afstammelingen, en met benoeming in de Ridderschap van Oost-Vlaanderen. Hij trouwde in 1780 met Colette Borluut (1760-1816). Ze hadden twaalf kinderen, maar de vier zoons bleven vrijgezel en in de volgende generatie doofde deze familietak uit. Twee van hun zoons, Philippe de Neve de Roden (1784-1831) en Charles de Neve de Roden (1798-1855), werden einde juli 1830 nog door Willem I der Nederlanden in de adel erkend. Dit lijkt een overbodige benoeming te zijn geweest, aangezien ze uit hoofde van de erkenning van erfelijke adel van hun vader al tot de adel behoorden.

• Généalogie de Neve, in: Annuaire de la noblesse de Belgique, Brussel, 1880.
• Thierry DE NEVE DE RODEN, Sept siècles en Flandre, 1257-1989. Les de Neve, Brussel, 1989.
• Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 1995, Brussel, 1995.