Daan van Golden

Daan van Golden hield zich aanvankelijk bezig met actionpainting en schilderde woeste werken met dik aangebrachte zwarte verf. In 1963 maakte hij een reis naar Japan. Daar kwam hij in contact met meditatie en besefte hij dat de menselijke geest rust kan vinden in het aandachtig kijken naar simpele vormen. Die simpele vormen kon je juist vinden in het alledaagse.

Bij terugkomst in Nederland begon Daan van Golden met het minutueus naschilderen van een stuk pakpapier om tot rust te komen. Dit schilderij was het begin van een reeks kunstwerken, gemaakt tussen 1963 en 1975, waarin simpele, alledaagse voorwerpen zoals zakdoeken, theedoeken, pakpapieren, behang, tafelkleden en ander decoratief materiaal tot in de allerkleinste details werden nageschilderd. Van Golden koos er bewust voor om licht en schaduw weg te laten waardoor alleen het vlakke tweedimensionale decoratiemotief overbleef.

Het resultaat was een keur aan abstracte schilderijen die slechts bestonden uit strakke horizontale en verticale lijnen, herhaalde patronen en egale kleurvlakken. Door de precieze manier waarop de werken geschilderd zijn, lijken ze wel machinaal gedrukt. Bij nadere inspectie echter toont de hand van de kunstenaar zich. Dat is de boodschap van Van Golden: slechts door lang en aandachtig te kijken naar een voorwerp, kan je de schoonheid en de persoonlijkheid ontwaren van voorwerpen die op het eerste gezicht saai lijken. Van Golden wilde het onpersoonlijke persoonlijk maken.

Door een afbeelding letterlijk in verf te kopiëren hoeft Van Golden nauwelijks na te denken bij het schilderen. In de repetitie van handelingen ontstaat volgens van Golden de hoogste vorm van meditatie.[7]

Na een periode van nageschilderde ruitmotieven ontstond een periode waarin Van Golden zich vooral bezighield met het kopiëren van krantenfoto's, affiches en reclames. Hierbij maakte hij ook gebruik van fotografie en zeefdruktechniek. Later in de jaren 80 ontdekte Van Golden dat er figuratieve elementen te zien waren in de overigens abstracte drippings van Jackson Pollock. Zonder dat Pollock daar ooit zelf bij had stilgestaan, waren er soms - en met wat verbeeldingskracht - in de verfspetters vreemde figuren te zien. Dit inspireerde Daan van Golden om een reeks schilderijen te maken waarin hij de silhouetten van verfdruppels minutieus naschilderde en daarmee vreemde figuren creëerde.

In de vroege jaren 90 stapte van Golden over op het afbeelden van silhouetten van foto's en portretten. Zo schilderde hij het profiel van Mozart na. Van deze silhouetschilderijen maakte hij meestal meerdere versies. Het persoonlijke handschrift van de schilder maakt elk schilderij uniek, ondanks de compositorische overeenkomsten met andere schilderijen.