dEUS

In 1989 noemde Tom Barman zijn band al dEUS, maar de band kreeg pas echt vorm toen Stef Kamil Carlens toetrad in 1991 en de eerste demo's werden opgenomen. De band ontwikkelde al snel een eigen stijl, die gekenmerkt wordt door een ogenschijnlijk chaotische en avant-gardistische inslag. Toch blijven ook duidelijk invloeden hoorbaar uit de folk, jazz en blues.

Hun eerste optreden vond plaats op 20 november 1989.[2]

Een setlist van dEUS

Na de ep Zea (1993) kwam in 1994 het debuutalbum van de band uit: Worst Case Scenario. De singles Suds & Soda, Via en Hotellounge (Be the Death of Me) worden direct uitgeroepen tot klassiekers. De band wekt aldus hoge verwachtingen, maar brengt dan het tegendraadse My Sister = My Clock uit, dat niet als album beschouwd kan worden; het bevat slechts 1 track van 30 minuten, een collage van korte en minder korte liedjes, gesprekken (in het Engels, Spaans en in het Oekraïens) en geluiden.

De albums In a Bar, Under the Sea (1996) en The Ideal Crash (1999) worden beter ontvangen en brengen dEUS, ook internationaal, onder de aandacht van een, voornamelijk, alternatief publiek. Van In a Bar Under the Sea bracht men de singles Fell Off the Floor, Man, Theme from Turnpike, Roses en Little Arithmetics op de markt. De groep verloor echter enkele leden. Stef Kamil Carlens stapte in september 1996 op om zich weer meer op zijn eigen groep, Moondog jr., later omgedoopt naar Zita Swoon, te kunnen richten. Ook Rudy Trouvé was toen al uit de band gestapt. Ze werden respectievelijk vervangen door Danny Mommens en Craig Ward. The Ideal Crash had singlenoteringen met The Ideal Crash, Sister Dew en Instant Street. In de tournee rond The Ideal Crash kwam Tim Vanhamel (ex-Evil Superstars) de groep versterken. Toen al liet Craig Ward weten dat hij het moeilijk had met het hevige en langdurig toeren.

Na de tournee rond The Ideal Crash bleef het een tijdje stil rond dEUS. Barman houdt zich bezig met de dance-act Magnus en de regie van een film: Any Way the Wind Blows, die in 2003 uitkwam en waarin drie dEUS-liedjes opduiken als ringtones. Dit betekent echter niet het einde van dEUS. De groep brengt in 2001 de single Nothing Really Ends uit die als bonustrack op hun compilatie-cd No More Loud Music (2001) verschijnt. In 2003 brengen ze de single If You Don't Get What You Want uit. In oktober 2004 verlaten Craig Ward en Danny Mommens de band. Een nieuwe bezetting wordt samengesteld, met als nieuwe leden drummer Stéphane Misseghers (ex-Soulwax), bassist Alan Gevaert (vroeger actief bij 2 Belgen en Arno) en zanger/gitarist Mauro Pawlowski. In 2005 verschijnt er een nieuw album, Pocket Revolution en is er weer een internationale tournee. Van deze plaat zijn vier nummers als single uitgebracht: 7 Days, 7 Weeks, The Real Sugar, What We Talk About (When We Talk About Love) en Bad Timing.

In België kwam op 18 april 2008 Vantage Point uit. In andere landen verscheen het album op 21 april 2008. Het volgende album, Keep You Close, kwam uit in september 2011. Op 1 juni 2012 verrasten zij de wereld met Following Sea als opvolger.

Hoewel Tom Barman al in 1989 met deze band-naam optrad, kan het begin van de band gezien worden vanaf dat hij in 1991 met Stef Kamil Carlens muziek ging maken. Carlens speelde aanvankelijk gitaar, terwijl Gino Goole basgitaar speelde. Na het vertrek van Gino ging Carlens basgitaar spelen. Klaas Janzoons (viool) en Mark Meyers (gitaar) traden al vroeg toe.[3] De bezetting voor de eerste demo-cassette dEUS and all (1991) was:[4]

• Tom Barman - zang, gitaar
• Stef Kamil Carlens - zang, gitaar
• Gino Goole - bas
• Kris Daans - drums

Voor de Rock Rally in 1992 werd Kris Daans vervangen door Mark Willems. Oliver Defossez speelde mondharmonica in dEUS gedurende deze periode. Na een kleine tournee door Spanje verlieten Mark Meyers en Mark Willems de band. Vervanging werd gevonden in de ervaren gitarist-zanger Rudy Trouvé en drummer Jules de Borgher, die eerder als chauffeur voor de band fungeerde.[3]

In 1995 besluit Rudy Trouvé de band te verlaten omdat het succes zijn plezier in de band bederft en hij zich liever bezig wil houden met zijn vele andere projecten, waaronder Kiss My Jazz waarin ook Mark Meyers en Stef Kamil Carlens meespelen. Trouvé wordt vervangen door de Schot Craig Ward.

Stef Kamil Carlens besluit zich in 1996 geheel te gaan richten op Moondog jr., wat later Zita Swoon wordt, en wordt vervangen door Danny Mommens. Voor de tournee voor The Ideal Crash wordt de band tijdelijk versterkt met Tim Vanhamel, voorheen Evil Superstars.

Rond 2004 vindt een aardverschuiving plaats in de bezetting.[5] Ward stopt als bandlid. Danny Mommens start Vive la Fête en neemt Jules de Borgher op in zijn band. Het drietal wordt vervangen door Mauro Pawlowski, voorheen Evil Superstars, Alan Gevaert, voorheen Arno, en Stéphane Misseghers, voorheen Soulwax.

In oktober 2016 kondigde Mauro Pawlowski zijn vertrek uit dEUS aan. Hij werd begin 2018 opgevolgd door Bruno De Groote.[6]

• De groep had een regelmatige afspraak bij de ZAMU Awards met onder andere beste groep in 1994, 1996 en 2005 en beste live-act in 2006 en 2007 naast awards voor bandleden en albums.
• Bij de nieuwe Music Industry Awards won dEUS in 2008 de MIA voor beste rock/alternative en beste album. In 2011 won de band de MIA voor beste rock/alternative en Mauro Pawlowski de MIA voor beste muzikant.
• De band won in 2010 de Influence Award van Cutting Edge. Een jaar eerder won het al een Cutting Edge Award in de categorie 'Cd Nationaal' met Vantage Point.

• De groepsnaam was oorspronkelijk Dejus, maar van die fonetische spelling werd snel afgestapt.[2]
• De hoes van de cd The Ideal Crash prijkte in de kamer van Suske in het Suske & Wiske-album De Europummel.
• Bart De Pauw draagt als pyjama in Het Geslacht De Pauw een T-shirt van dEUS met daarop My Sister = My Clock.
• In aflevering 27 van het vijfde seizoen van de MTV-tekenfilmreeks Beavis and Butt-head werd Suds & Soda door de twee pubers Beavis en Butt-head bekritiseerd.[7] Zo vroegen ze zich af waarom Stef Kamil Carlens op zijn buik sloeg en waarom hij altijd maar 'Fried egg' riep. De titel van de aflevering was 'To the Rescue' en werd in de VS uitgezonden op 6 juni 1995.[8]

• Officiële website
• Myspace
• Vlaams Muziekarchief

Zie de categorie DEUS van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.