Conny Perrin

Perrin debuteerde in 2007 op het ITF-toernooi van Lenzerheide (Zwitserland). Zij stond in 2008 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Boekarest (Roemenië) – hier veroverde zij haar eerste titel, door de Roemeense Diana Enache te verslaan. Tot op heden^{(januari 2019)} won zij twaalf ITF-titels, de meest recente in 2017 in Lagos (Nigeria).

In 2011 kwalificeerde Perrin zich voor het eerst voor een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Birmingham. Haar beste resultaat op de WTA-toernooien is het bereiken van de tweede ronde op het toernooi van Bogota 2016.

Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 134e plaats, die zij bereikte in oktober 2018.

Perrin debuteerde in 2007 op het ITF-toernooi van Porto (Portugal), samen met landgenote Nicole Riner – hier veroverde zij meteen haar eerste titel, door het duo Claire de Gubernatis en Anna Savitskaya te verslaan. Tot op heden^{(januari 2019)} won zij 21 ITF-titels, de meest recente in 2018 in Saguenay (Canada).

In 2012 speelde Perrin voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Straatsburg, samen met de Russin Marina Sjamajko. Zij stond in 2016 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Rio de Janeiro, samen met de Britse Tara Moore – zij verloren van het koppel Verónica Cepede Royg en María Irigoyen. Vanwege deze finaleplaats kregen Perrin en Moore een wildcard[2] voor het vrouwendubbelspel­toernooi van Wimbledon.[3] Hiermee speelde zij haar eerste grandslamtoernooi.

Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 138e plaats, die zij bereikte in november 2016.

geen