Commissie-Santer

De commissie-Santer is de Europese Commissie die haar werkzaamheden aanving in 1995 met een mandaat voor 5 jaar. De commissie telde 20 leden; een voorzitter, de Luxemburger Jacques Santer, en 19 overige leden.

Jacques Santer

Gedurende de termijn van de commissie speelde een groot onderzoek naar aanleiding van de beschuldiging van corruptie tegen diverse commissieleden en met name de Franse commissaris Édith Cresson. Na een rapport over corruptie uit januari van dat jaar, kwam in de nacht van 15 op 16 maart een ontslagaanvraag van de commissie-Santer.[1] Het mandaat van de commissie-Santer liep tot in januari 2000 en de opvolging zou vanaf juni 1999 gekozen worden en in december van dat jaar voorgedragen worden door de lidstaten.

De commissie-Santer was aangetreden onder de regelgeving van het Verdrag van Maastricht en een complicatie was dat wijzigingen voor aanwijzing van de commissie uit het Verdrag van Amsterdam uit 1997 nog niet door alle lidstaten geratificeerd waren. De EU-regelgeving kende geen vervanging van een gehele commissie anders dan dat deze weggestemd was door het Europees Parlement. Wel kende de regelgeving dat van vertrekkende commissarissen verwacht werd dat ze hun post blijven waarnemen tot er opvolging gekozen was.[2] De verkenning voor de nieuwe commissie werd versneld en rond de Europese Parlementsverkiezingen 1999 was duidelijk dat een nieuwe commissie gevormd zou worden door Romano Prodi.

Op 9 juli werd besloten tot het directe vertrek van Martin Bangemann omdat hij een andere baan geaccepteerd had en per 19 juli van voorzitter Jacques Santer en Emma Bonino omdat zij beiden in het Europees Parlement gekozen waren. De Spanjaard Manuel Marín, die eerste vicevoorzitter was, nam tot de instelling van de commissie-Prodi, per 16 september 1999, het voorzitterschap waar. In de andere vacatures binnen de commissie werd niet meer voorzien en hun portefeuilles werden herverdeeld onder andere leden.[3]