Codicil

Een getypte of gedrukte tekst is niet rechtsgeldig en kan niet als codicil worden aangemerkt. Als het codicil uit meerdere bladzijden bestaat kan men het beste elke pagina ondertekenen of paraferen.[2]

Een codicil kan bijvoorbeeld de wensen met betrekking tot de eigen uitvaart bevatten.

Door middel van een codicil kan iemand zaken als sieraden, boeken, verzamelingen, documenten, kledingstukken, meubelstukken of andere voorwerpen die behoren tot de eigen inboedel, na overlijden legateren (nalaten) aan een met naam en toenaam genoemd persoon en/of instelling, of aan verschillende genoemde personen en/of instellingen.

Ook kan het auteursrecht na het overlijden via een codicil geregeld worden.[2]

Een codicil heeft dezelfde rechtsgeldigheid als een testament, maar hoeft niet door een notaris te worden opgemaakt. Een kopie ervan kan bij een notaris in bewaring worden gegeven; wettelijk vereist is dat niet, hoewel het in verband met het aantonen van de authenticiteit wel is aan te raden. Codicils worden niet centraal geregistreerd zoals een testament. Uiteraard is veilig opbergen van het document een vereiste, maar ook dat een vertrouwenspersoon van de bergplaats op de hoogte is en er in geval van overlijden bij kan komen. Alleen het originele exemplaar is rechtsgeldig.[3]

Wijziging van een codicil is mogelijk door een nieuw te maken en het oude te vernietigen (inclusief een eventuele kopie). Opzettelijke vernietiging van een codicil zonder toestemming van de erflater is een misdrijf; het maakt de erfgenaam die zich hieraan schuldig maakt onwaardig te erven: hij verliest dus zijn erfgenaamschap.

Een codicil kan ook herroepen worden met een testament.[2]

Tegenwoordig is het codicil van beperkt belang; in de negentiende eeuw vormden echter de zo te legateren goederen voor het leeuwendeel van de bevolking het enige dat ze ooit zouden nalaten. De wetgever heeft daarom dit speciale "testament voor de armen" mogelijk gemaakt omdat de meesten geen geld hadden voor een echt testament.

Nalaten van geld en onroerende goederen kan niet via een codicil. Dit is alleen mogelijk door middel van een testament via de notaris. Hetzelfde geldt voor waardevolle spullen zoals een auto, antiek of duurdere schilderijen.[2]

Een bijzondere vorm van het codicil is het donorcodicil. Hiermee geeft een persoon toestemming om na zijn of haar overlijden organen of weefsels te transplanteren naar een levende persoon. In Nederland wordt het donorcodicil wel centraal geregistreerd.