Coco Chanel

Tijdens de roerige jaren twintig stond Chanel bekend als de 'Koningin van de Mode'. “Elegant zijn is geen kwestie van een nieuwe jurk aantrekken. Je bent elegant, omdat je elegant bent.” In 1918 kreeg ze een gebouw aan de 31 rue Cambon in Parijs in handen. In 1921 opende zij haar eerste "modeboetiek" en verkocht hier kleding, hoeden en accessoires. Tussen 1921 en 1926 had Chanel een relatie met de dichter Pierre Reverdy. In 1927 bezat ze vijf gebouwen aan de Rue Cambon, namelijk nummer 23 tot 31. Zij was degene die de Garçonne-stijl bedacht: ze trok vrouwen truien en plooirokken met verlaagde taille aan en versierde de haren met clochehoeden en haarbanden.

Haar grote rivaal Paul Poiret, die voor haar furore maakte met felgekleurde creaties, noemde Chanels stijl misérable de luxe. Zij strafte op haar beurt zijn exotische collecties af door met een minimalistisch zwart avondjurkje te komen, een van Chanel’s meest kenmerkende ontwerpen.

Chanel bracht in mei 1921 haar parfum Chanel Nº5 uit, een van de meest verkochte parfums en indertijd het eerste kunstmatige parfum dat vrouwen niet naar bloemen deed ruiken. Chanel zei daarover: "Een vrouw moet ruiken als een vrouw en niet als een roos."

In de jaren '50 introduceerde ze het deux-pièce, bekend geworden als het chanelpakje, en de handtas met schouderriem 2.55 (naar de introductie in februari 1955). Ze was toen al over de zeventig.

Haar stijl was telkens afwijkend van de andere grote namen in de modewereld, zoals haar tijdgenote Elsa Schiaparelli met wie ze voortdurend in de clinch lag.

Chanel overleed op 87-jarige leeftijd in een suite van het Hôtel Ritz te Parijs. Chanels kijk op mode werd ook na haar overlijden doorgegeven middels haar mode-imperium Chanel, dankzij de in februari 2019 overleden couturier Karl Lagerfeld.

In april 2009 kwam er een film uit die het leven van Chanel vertelt voor ze bekend werd als modeontwerpster, Coco avant Chanel. Daarin wordt ze gespeeld door Audrey Tautou. In hetzelfde jaar verscheen ook de film Coco Chanel & Igor Stravinsky, naar het boek Coco & Igor van Chris Greenhalgh. Deze overlapt verhaaltechnisch gedeeltelijk met Coco avant Chanel en gaat gedeeltelijk verder waar dat ophield. Chanel wordt hierin gespeeld door Anna Mouglalis.

Er waren geruchten dat Coco Chanel tijdens de Duitse bezetting van Frankrijk een relatie zou hebben gehad met Walter Schellenberg, generaal-majoor van het Reichssicherheitshauptamt.[1] Hal Vaughan schreef in zijn biografie Sleeping with the Enemy: Coco Chanel’s Secret War (2011) dat Chanel collaboreerde met de Duitse bezetter en dat ze een verhouding had met Baron Hans Günther von Dinklage, een Duits officier die "in groot aanzien stond bij Adolf Hitler en Joseph Goebbels".[2][3] Volgens historicus Franck Ferrand, die meewerkte aan de Franse documentairereeks L'ombre d'un doute, bewijst een document van het Franse Ministerie van Defensie dat Chanel, onder codenaam Westminster, spioneerde voor de Abwehr, de Duitse Militaire Inlichtingendienst. Aanvankelijk zou Chanel, volgens Vaughan, dat hebben gedaan om haar neef André Palasse uit krijgsgevangenschap te halen. Later zou ze haar nazi-relaties hebben gebruikt om de eigendom van haar parfum Chanel nº5, dat ze in 1924 had verkocht, terug te krijgen van de Joodse familie Wertheimer.[4]

Coco Chanel werd op het einde van de oorlog, in september 1944, aangehouden maar al na enkele uren weer vrijgelaten. Volgens haar door tussenkomst van "haar vriend Winston Churchill".

• Chanel (het modehuis)
• Marinière

• Gabrielle "Coco" Chanel - Biography op "Fashion Forum"

Zie de categorie Coco Chanel van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.