Korset

Normaal maakt het korset deel uit van het damesondergoed, maar in de 19e eeuw werd het soms ook gedragen door dandy's (modebewuste mannen).

Aan de achterzijde kan het geheel strak bijeen worden getrokken door middel van een lange veter (tightlacing). Voor het aantrekken van het korset heeft de draagster dan echter wel assistentie nodig. Soms bevindt zich aan de voorzijde daarom een zogenaamde "busk". Dit is een sluiting waarmee de draagster het korset op een gemakkelijke manier zelf zonder hulp kan aan- en uitdoen.

Effect van een korset op de ribbenkast; links normale vrouw, rechts na veelvuldig dragen van een korset

De verschillende verticale baleinen dienen om het lichaam voldoende steun te geven. Stijve en flexibele baleinen worden toegepast naargelang hun positie in het korset. Bij de ronde vormen aan de zijkant van het lichaam gebruikt men de flexibele baleinen, aan voor- en achterzijde van het korset meestal de stijve baleinen. Vele jonge dames droegen al sinds hun jonge jaren een korset om hun taille zo snel mogelijk onder controle te hebben. Voor de Tweede Wereldoorlog was het dragen van een korset een gewone zaak: hoe smaller de taille, des te sneller van de straat. Alleen de hoogste klassen konden zich een luxueuze uitvoering permitteren met kant en borduurwerk. De armere dames moesten zichzelf maar zien te helpen.

Door de soms extreme vormen, ook wel wespentaille genoemd, werden soms vele vitale organen van de vrouw verschoven en geplet. Dit was het geval voor onder andere het middenrif. Een korset maakt slanker maar het dragen ervan gaat ten koste van de beschikbare longinhoud. Zwangere dames droegen een speciaal korset, maar stelden dit zo lang mogelijk uit. Vele dames vielen flauw door het dragen van deze oncomfortabele korsetten en ontwerpers gingen dan ook snel op zoek naar een nieuwe stijl. In het Verenigd Koninkrijk tijdens de Edwardiaanse tijd bestond de zogenaamde S-Lijn, die werd gepromoot door de Gibson-Girl stijl.

Taylor St. Claire draagt een korset dat de boezem geprononceerd doet uitkomen

Voor het korset ontstond, bestond in de 15e en 16e eeuw het zogenaamde rijglijfje, een stoffen voorloper van het huidige korset.

Later bestond als reactie op de misvorming van veel dames, het reform- of gezondheidskorset dat werd gemaakt uit wol.

Hoewel het korset al lang geen vast onderdeel van de garderobe meer uitmaakt, zijn nog steeds tientallen producenten gespecialiseerd in het maken van korsetten en is het dragen van een korset in sommige contexten wel normaal.

Ook bij sommige rugklachten wordt soms een korset voorgeschreven, bedoeld om de rug van de patiënt van extra steun te voorzien om zodoende verergering van klachten te voorkomen, de genezing te bevorderen of een verbetering van het lichamelijk functioneren mogelijk te maken. Zo wordt na een buikwandcorrectie vaak gedurende enkele weken een druk uitoefenende buikband voorgeschreven. Medici zijn terughoudend met het voorschrijven van een permanent te dragen korset, aangezien dan de spieren die het natuurlijk korset vormen, verslappen. Het kan ook zijn dat de patiënt scoliose heeft en daar zelf niets merkt, ook daar wordt een korset aangeraden.

• Béatrice Fontanel, Support and Seduction: A history of corsets and bras. New York: Harry N. Adams, 1997.
• Almut Junker, und Eva Stille, Dessous: Zur Geschichte der Unterwäsche 1700-1960. Frankfurt: Historisches Museum, 1991.
• Nora Waugh, Corsets and Crinolines. New York: Routledge, 1996.

• Bustier
• Figuurcorrigerend ondergoed
• Guêpière
• Westerse kostuumgeschiedenis
• Rijglijf

Zie de categorie Corsets van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Zoek korset op in het WikiWoordenboek.