Chloortoluron

	Chloortoluron
	Structuurformule en molecuulmodel
	Structuurformule van chloortoluron
	Algemeen
Molecuulformule; (uitleg)	C10H13ClN2O
IUPAC-naam	1-(3-chloor-4-methylfenyl)-3,3-dimethylureum
Molmassa	212,67602 g/mol
SMILES	Clc1cc(NC(=O)N(C)C)ccc1C
InChI	1/C10H13ClN2O/c1-7-4-5-8(6-9(7)11)12-10(14)13(2)3/h4-6H,1-3H3,(H,12,14)
CAS-nummer	15545-48-9
PubChem	27375
Beschrijving	Wit, kristallijn poeder[1]
	Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
H-zinnen	H351 - H361 - H410
EUH-zinnen	geen
P-zinnen	P273 - P281 - P501
LD50 (ratten)	(oraal) 9000[2] mg/kg
	Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand	vast
Kleur	wit
Dichtheid	1,4[1] g/cm³
Smeltpunt	148,1[3] °C
Slecht oplosbaar in	water[3]
	Waar mogelijk zijn SI-eenheden gebruikt. Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal	Scheikunde

Chloortoluron is een herbicide op basis van een gesubstitueerd ureum.

Toepassingen

Chloortoluron wordt als gewasbeschermingsmiddel toegepast bij de teelt van gewone tarwe en gerst. De werking, na opname door de wortel, berust op het remmen van de fotosynthese op het niveau van fotosysteem II.

In de periode 2001-2002 is de Nederlandse waterwinning ten behoeve van drinkwater vanuit de Rijn een aantal keren gestopt omdat het gehalte van de herbiciden isoproturon en chloortoluron te hoog was. Vanaf 1 juli 2001 is de toepassing van chloortoluron in Duitsland verboden. In Nederland eindigde de toelating op 1 mei 2000; vanaf 1 mei 2002 geldt een verbod. In België, Frankrijk, Luxemburg en Zwitserland is het gebruik van chloortoluron toegestaan.[4][5] In 2008 waren in Duitsland weer twee gewasbeschermers met de stof in de handel.[6] In Oostenrijk is chloortoluron in geen van de toegestane middelen aanwezig.[7]

Chloortoluron is mogelijk een carcinogeen.

Bronnen, noten en/of referenties

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.