Koxinga

Koxinga of Coxinga (Japan, 1624 - 1662) was een militair leider aan het einde van de Chinese Ming-dynastie. Zijn Chinese naam was Zheng Chenggong. Hij was de zoon van Zheng Zhilong, een koopman en piraat, en een Japanse moeder. Zijn vader opereerde vanuit Fujian, en werd door de Zuidelijke Ming te hulp geroepen. Hij kreeg keizerlijke erkenning, maar liep over naar de Mantsjoe, die in Peking de macht hadden overgenomen. In 1647 stelde hij een handelsembargo zodat de Nederlandse kooplieden gedwongen werden hun heil elders te zoeken.

Koxinga
Koxinga (1624-1662) (Zheng Chenggong, Guoxingye)
Naam (taalvarianten)
Vereenvoudigd	鄭成功
Traditioneel	鄭成功
Pinyin	Zhèng Chénggōng
Wade-Giles	Cheng Ch'eng-kung
Familienaam Zheng Persoonlijke naam Chenggong Persoonsnaam Zheng Chenggong Standaardkantonees Chéng Sǐng Kóng HK-romanisatie (Standaardkantonees) Cheng Shing-Kung Minnanyu Tēⁿ Sêng-kong Andere benamingen Guóxìngyé (Kuo Hsing-yeh, 國姓爺) is in Europa verbasterd tot Koxinga of Coxinga

De overgave van Fort Zeelandia aan Koxinga op 10 februari 1662

Van Coxinga, geboren en aanvankelijk opgegroeid in Japan, wordt gezegd dat hij er een samoerai-opleiding zou hebben gekregen. Op zijn zevende ging hij echter op verzoek van zijn vader naar China, waar hij werd opgeleid in de klassieke Chinese literatuur. Net als zijn vader werd hij een prominent leider van de anti-Qingbeweging en streefde naar een restauratie van de door de Qing-dynastie verdreven Ming-dynastie.

Van Zhu Yujian, de keizer van de Zuidelijke Ming, had hij het gebruik van de keizerlijke achternaam en de naam 'Chenggong' ('Succes') gekregen. Tijdgenoten noemden hem Guoxingye (國姓爺, 'Keizerlijke Achternaam'). Door (Chinese) tijdgenoten werd 'Guoxing' uitgesproken als 'Kok-seng', wat door Europeanen werd verbasterd tot Koxinga of Coxinga. Naast een Ming-aanhanger was Zheng Chenggong ook een gevreesd piraat zoals zijn vader.

Na een aantal tactische fouten werd hij in het nauw gedreven bij Nanking. Coxinga moest beslissen of hij naar Manilla of Formosa zou uitwijken. In april 1661 deed hij een inval op het door de Verenigde Oostindische Compagnie (VOC) beheerste Taiwan. In november werd zijn vader geëxecuteerd op het vasteland. In februari 1662 dwong hij gouverneur Frederick Coyett tot de overgave van Fort Zeelandia. Ze mochten hun nutteloze rijkdommen meenemen[1], de koopwaar ter waarde van bijna een half miljoen gulden nam hij in beslag. Vanaf dat moment noemde hij zich Koning van Taiwan.

Koxinga overleed bijtend op zijn vingers vier maanden later aan malaria, volgens andere bronnen werd hij krankzinnig, wellicht ten gevolge van syfilis, of leed hij aan de managerziekte. Hij werd opgevolgd door zijn zoon. In 1683 gaf zijn kleinzoon zich over en werd Taiwan ingelijfd door het Chinese keizerrijk. Er werd een groep van 18 Nederlanders aangetroffen, die sinds 1662 gevangen waren gehouden. In 1700 verkondigde keizer Kangxi dat Koxinga niet langer als rebel beschouwd moest worden, maar als verdediger van de Ming-dynastie.