Charles Shackford

Shackford studeerde na zijn basisopleiding vanaf 1937 aan de Yale School of Music in New Haven (Connecticut) en behaalde in 1941 zijn Bachelor of Music. In 1944 behaalde hij eveneens aan de Yale School of Music zijn Master of Music. Tot zijn leraren behoorden Paul Hindemith, David Stanley Smith, Frank Bozyan en Ralph Kirkpatrick. In deze tijd studeerde hij eveneens aan de Juilliard Summer School en behaalde een diploma in muziektheorie in 1940.

Van 1944 tot 1946 doceerde hij aan de Bennett Junior College in Millbrook (New York). Vanaf herfst 1946 studeerde hij aan de Harvard-universiteit in Cambridge (Massachusetts) compositie en contrapunt. In 1949 begon hij met zijn dissertatie Intonation in Ensemble String Performance. In 1954 promoveerde hij tot Ph.D. (Philosophiæ Doctor). Zijn leraren aan de Harvard-universiteit waren Walter Piston en Archibald T. Davison

Vanaf 1952 was hij organist aan kerken in de omgeving van Boston en koorleider van het Belmont Community Chorus (1955-1959) alsook docent voor muziekgeschiedenis aan het Wellesley College in Wellesley (Massachusetts) (1952-1953). In 1962 werd hij associate Professor en bestuurslid van de muziekafdeling aan het Wilson College in Chambersburg. Verder was hij dirigent van het koor aan dit college. In 1964 was hij visiting professor aan het Connecticut College, waar hij in 1966 volwaardige professor werd. Hier was hij ook van 1969 tot 1972 directeur van de muziekafdeling.

Als componist schreef hij voor vele genres, werken voor orkest, harmonieorkest, voor koren en veel kamermuziek.

• (en) Biografie en werklijst