Carl Wilhelm Vollgraff
Carl Wilhelm Vollgraff (Haarlem, 5 juni 1876 – Zeist, 20 oktober 1967) was een Nederlands hoogleraar Griekse taal- en letterkunde en archeoloog.
Carl Wilhelm Volgraff
| ||||
 | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Carl Wilhelm Vollgraff | |||
| Geboren | 5 juni 1876 | |||
| Geboorteplaats | Haarlem | |||
| Overleden | 20 oktober 1967 | |||
| Overlijdensplaats | Zeist | |||
| Land |  | |||
| Beroep | archeoloog | |||
| Dbnl-profiel | ||||
| ||||
Vollgraff was de zoon van de Brusselse hoogleraar Latijn, Johann Christoph Vollgraff. Hij begon zijn studie klassieke letteren in Brussel waarna hij in Utrecht, Göttingen en Berlijn (Wilamowitz) verbleef en studeerde. Na zijn promotie in 1901 met een proefschrift over Ovidius, verbleef hij ongeveer drie jaar aan de Franse school in Athene waar hij onder meer met archeologische opgravingen bezig was in Argos.
In 1903 werd Vollgraff privaat-docent aan de Rijksuniversiteit Utrecht in 'de Grieksche en Romeinsche mythologie en in de topographie van Griekenland'. Van 1905 tot 1908 was hij conservator voor het Museum van Oudheden van het Provinciaal Utrechts Genootschap waar hij zich bezig begon te houden met Romeinse archeologie. In 1908 werd hij hoogleraar Griekse taal- en letterkunde aan de Rijksuniversiteit Groningen, waar hij tot 1917 bleef; op 31 oktober 1908 hield hij zijn inaugurele rede De wederontdekking en wederopbouw der oudheid. Vollgraff onderzocht het in 1914 gevonden "Schrijfplankje van Tolsum" en publiceerde in 1917 zijn bevindingen over deze (naar achteraf bleek) oudste teruggevonden tekst in Nederland. In 1917 verhuisde hij naar Utrecht voor eenzelfde leerstoel aan de Utrechtse universiteit waar hij bleef tot aan zijn emeritaat in 1946. In 1935-1936 was hij de rector magnificus van die universiteit. In de periode van 1917 tot 1923 was hij tevens bestuurslid van de Vereniging van Terpenonderzoek en hij was lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen.
Vollgraff verrichtte tussen 1933 en 1935 archeologische opgravingen op het Domplein in Utrecht waar zich de restanten bevinden van het Romeinse castellum Traiectum en (vroeg)middeleeuwse kerken. Het nabijgelegen castellum in Vleuten werd rond 1940 door hem onderzocht.
Na het overlijden van zijn eerste vrouw Marie von Hößlin, dochter van Konstantin von Hößlin, hertrouwde Vollgraff in 1947 met de archeologe Anna Roes.
Albiobola
In 1929 werd op het Domplein een aantal stukken zandsteen aangetroffen die een middeleeuws graf afdekten. De erop aanwezige inscripties werden vervolgens door Vollgraff onderzocht. Hij kwam onder meer tot de conclusie dat de Romeinse naam voor Utrecht destijds Albiobola was. Zijn lezing leidde al snel tot forse kritiek. Tot op de dag van vandaag is onduidelijk wat de inscripties precies betekenen.
Externe link
Bronnen, noten en/of referenties
Albiobola
|