Carl Legien

Na de dood van zijn ouders groeide hij op in een weeshuis te Thorn, alwaar hij van 1867 tot 1875 verbleef. Legien was draaier van opleiding.

In 1887 richtte hij te Hamburg het Fachverein der Drechsler op, waarvan hij voorzitter werd. In 1890 was hij betrokken bij de oprichting van het Generalkommission der Gewerkschaften Deutschlands (GGD), waarvan hij voorzitter werd. Na de Eerste Wereldoorlog werd hij de eerste voorzitter van het Allgemeiner Deutscher Gewerkschaftsbund (ADGB). Tevens was hij van 1903 tot 1913 secretaris van het Internationaal Secretariaat der Nationale Vakcentrales (IS) en van 1913 tot 1919 van diens opvolger het Internationaal Vakverbond (IVV).

In 1885 sloot hij zich aan bij de SAP te Frankfurt am Main. Na de omvorming van de SAP in de SPD in 1890 was hij voor deze partij lid van de Rijksdag van 1893 tot 1898 en van 1903 tot 1918.

In Berlijn is er een woonwijk naar hem vernoemd, met name de Wohnstadt Carl Legien. Ze is gelegen in het stadsdeel Prenzlauer Berg en werd gebouwd op het einde van de jaren 20 naar een ontwerp van Bruno Taut en Franz Hillinger. Samen met nog vijf andere modernistische woonwijken in Berlijn is ze sinds 2008 opgenomen op de werelderfgoedlijst van de UNESCO.[2]