Camille Jacmart

Jacmart was een zoon van Charles Jacmart en Stéphanie Bauchau. Zijn vader was hoogleraar en rector van de Rijksuniversiteit Leuven. Hij trouwde met Marie de Wauters en vervolgens met Caroline Triest.

Na zijn studies aan de Militaire School in Brussel (1839-1843) doorliep hij een militaire carrière:

• onderluitenant bij de artillerie (1843),
• luitenant (1847),
• vleugeladjudant van de inspecteur-generaal van de artillerie (1847-1859),
• kapitein (1854),
• kapitein-commandant (1859),
• majoor (1868),
• luitenant-kolonel (1872),
• kolonel (1875),
• generaal-majoor (1879),
• commandant van de artillerieschool in Brasschaat (1879),
• luitenant-generaal (1883),
• commandant van de Militaire School (1885-1886).

In 1888 werd hij als onafhankelijke verkozen tot volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Brussel en vervulde dit mandaat tot in 1892.

Hij was verder ook:

• afdelingsvoorzitter bij de Société scientifique de Bruxelles,
• lid van de toezichtsrraad van het Koninklijk Museum voor antiquiteiten en wapenuitrusting in Brussel;
• voorzitter van het directiecomité van de Belgische Société anti-escalvagistes',

• Histoire de l'Ecole militaire, 1834-1934, Brussel, 1935.
• Jean-Luc DE PAEPE & Christiane RAINDORF-GERARD, Le Parlement belge, 1831-1894, Brussel, 1996.