Bountyeilanden
De Bountyeilanden zijn een groep van kleine onbewoonde en rotsachtige eilanden. Deze groep behoort tot de Nieuw-Zeelandse Sub-Antarctische eilanden. De eilanden hebben een gezamenlijke oppervlakte van 1,3 km². Het hoogste punt ligt 90 meter boven zeeniveau.
Eilandengroep van  | |||
  | |||
Locatie | |||
| Land | | ||
| Locatie | Grote Oceaan | ||
| Coördinaten | 47° 42′ ZB, 179° 4′ OL | ||
Algemeen | |||
| Oppervlakte | 1,3 km² | ||
| Detailkaart | |||
 | |||
| |||
Geschiedenis
De eilanden werden in 1788 ontdekt door kapitein William Bligh. Hij noemde de eilanden naar zijn schip, de Bounty. Dit was enkele maanden voordat hierop de beroemde muiterij uitbrak.
Fauna, natuurbescherming en klimaat
Er leven grote groepen zeeberen (Arctocephalus forsteri) en het is de broedplaats van de grote kuifpinguïn (Eudyptes sclateri), Salvins albatros (Thalassarche salvini) en het is de enige broedplaats van de bountyaalscholver (Leucocarbo ranfurlyi). In de 19e eeuw werd hier veel op zeerobben gejaagd.
Ter bescherming van het natuurerfgoed is het verboden de eilanden te betreden. De eilanden maken als onderdeel van de Nieuw-Zeelandse Sub-Antarctische eilanden deel uit van het werelderfgoed en werden door de commissie voor het Werelderfgoed van UNESCO in 1998 toegevoegd aan de werelderfgoedlijst.
Op de Bountyeilanden heerst een koel zeeklimaat met veel westenwind, want ze liggen in de Roaring Forties.
Trivia
- Bountyeiland is ook een benaming voor een paradijselijk tropisch eiland met witte stranden, kokospalmen en een helderblauwe zee - voor sommigen het ideale vakantieverblijf. De Bountyeilanden voldoen zelf niet aan die omschrijving.
 |
Zie de categorie Bounty Islands van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |