Boris Berezovski (pianist)

Boris Vadimovitsj Berezovski (Russisch: Борис Вадимович Березовский) (Moskou, 4 januari 1969) is een Russische pianist.

Boris Vadimovitsj Berezovski

Biografie

Boris Berezovski kreeg zijn eerste pianolessen op vijfjarige leeftijd. Hij studeerde later bij Elisso Virsaladze aan het Conservatorium van Moskou, en nam privé-lessen bij Alexander Satz. In 1988 maakte Berezovski zijn debuut in Londen met een recital in Wigmore Hall. The Times beschreef hem bij deze gelegenheid als "an artist of exceptional promise, a player of dazzling virtuosity and formidable power". Twee jaar later werd deze belofte werkelijkheid toen hij de Eerste Prijs won tijdens het Internationaal Tsjaikovski-concours in 1990 in Moskou. Boris Berezovski[1] was te gast bij orkesten zoals het Koninklijk Concertgebouworkest, New York Philharmonic, Philadelphia Orchestra, Orchestre de la Monnaie, Rotterdams Philharmonisch Orkest, met dirigenten als Kurt Masur, Wolfgang Sawallisch, Vladimir Asjkenazi en Michail Pletnev. In januari 2001 heeft hij in de beroemde Zaterdagmatinee-serie in het Amsterdamse Concertgebouw een eclatant succes gehad toen hij op het laatste moment inviel voor Emanuel Ax met het tweede pianoconcert van Brahms bij het Radio Filharmonisch Orkest Holland onder leiding van Edo de Waart. Voor zijn opnamen van de études van Chopin ontving Berezovski de "Preis der Deutschen Schallplattenkritik". Daarnaast verschenen solo piano opnamen met Schumann en Rachmaninov repertoire en de complete Études d'exécution transcendante van Liszt. De internationale pers ontving zijn opname van Gaspard de la nuit met groot enthousiasme, en ook zijn opname van het 3e pianoconcert van Rachmaninov met The London Philharmonia Orchestra onder leiding van Eliahu Inbal oogstte veel lof en kreeg o.a. in het maandblad Luister een 10. Verder verscheen Tsjaikovski's eerste pianoconcert, live opgenomen in de Grote Zaal van het Moskous Conservatorium en Schubert/Liszt: Wanderer Fantasie, een live opgenomen debuut met het New York Philharmonic en Kurt Masur in september 1997.

Discografie

Solowerk

Kamermuziek

  • Trio's voor piano van Tsjaikovski en van Sjostakovitsj met Vadim Repin en Dimitri Yablonski
  • Ein deutsches Requiem van Brahms, de versie voor 2 piano's met koor met Brigitte Engerer en het Chœur Accentus onder leiding van Laurence Equilbey
  • Trio élégiaque van Rachmaninov en Trio voor piano nr. 2 van Sjostakovitsj met Alexander Kniazev en Dimitri Makhtin

Concerten

Noten

  1. Jean-Pierre Thiollet, 88 notes pour piano solo, "Solo nec plus ultra", Neva Editions, 2015, p.51. ISBN 978 2 3505 5192 0.



Zie ook

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.