Bogaarden

In een akte van 1215 wordt de naam Boomgaarden reeds vermeld. Het behoorde zoals Beert tot het erfdeel van Gertrudis van Nijvel. Later kwam Boomgaarden, door huwelijk in de invloedsfsfeer van het huis van Edingen, maar het bleef een Brabantse enclave (zoals Beert) in het graafschap Henegouwen. De schepenen spraken er recht volgens het recht van Ukkel, weliswaar in de naam van de heren van Edingen. In 1670 werd Boomgaarden tot graafschap verheven.

Na de Franse invasie werd Bogaarden een gemeente in bij het kanton Halle van het Dijledepartement.[1] Dit departement werd nadat de Fransen verdreven waren omgevormd tot de provincie Zuid-Brabant, de latere Belgische provincie Brabant. De gemeente Bogaarden bleef bestaan tot 1977, toen ze gefusioneerd werd met Pepingen.[2]

Aan de Ring, de hoofdweg in de dorpskern van Bogaarden, ligt de Sint-Theodarduskerk, die opklimt tot de 11e eeuw. Het kerkgebouw is door de eeuwen heen vernieuwd en uitgebreid, met onder meer het 18e-eeuwse westportaal, het 19e-eeuwse schip en het 20e-eeuwse koor.[3]