Bochelschildpad
De bochelschildpad[1] (Mesoclemmys gibba) is een schildpad uit de familie slangenhalsschildpadden (Chelidae). De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door August Friedrich Schweigger in 1812. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Emys gibba gebruikt. De soortaanduiding gibba betekent 'gebocheld'.
| Bochelschildpad | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Soort | ||||||||||||||
| Mesoclemmys gibba Schweigger, 1812 | ||||||||||||||
Afbeeldingen op  | ||||||||||||||
Bochelschildpad op  | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
De schildpad is al onder vele wetenschappelijke namen beschreven. Enkele voorbeelden zijn Emys gibba, Hydraspis gibba en Phrynops gibbus.[2]
Uiterlijke kenmerken
De bochelschildpad bereikt een maximale schildlengte van 23 centimeter.[3] De schildkleur is bruin tot grijs of zwart. Jongere exemplaren hebben een knobbelige lengtekiel aan de bovenzijde van het rugschild.
De kop heeft een spitse snuit, de bovenkaak is niet gezaagd of getand. De kleur van de kop en nek is roodbruin, de poten en staart zijn grijs van kleur. De pootoksels hebben een gele kleur.
Verspreiding en habitat
De bochelschildpad komt voor in delen van Midden- en Zuid-Amerika. De soort leeft in de landen Brazilië, Colombia, Ecuador, Guyana, Paraguay, Peru, Suriname, Trinidad en Venezuela.[2] De habitat bestaat uit ondiepe wateren in oerbossen, zoals moerassen en rivieren.
Bronvermelding
|