Bioactieve stof
Een bioactieve stof is een stof die een effect heeft of voortbrengt op een levend organisme, weefsel of cel.[1] In de voedingsleer worden bioactieve stoffen onderscheiden van voedingsstoffen. Terwijl voedingsstoffen essentieel zijn voor de werking van een lichaam, zijn bioactieve stoffen niet noodzakelijk aangezien het lichaam ook zonder deze stoffen kan functioneren, of omdat de voedingsstoffen dezelfde functie vervullen.[2][3] Bioactieve stoffen kunnen echter wel invloed hebben op de gezondheid.[2]
Oorsprong en voorbeelden
Bioactieve stoffen komen voor in zowel plantaardige als dierlijke producten en kunnen ook synthethisch vervaardigd worden. Voorbeelden van plantaardige bioactieve stoffen zijn de carotenoïden en polyfenolen (uit groenten en fruit) of de fytosterolen (uit oliën). In melk en vis komen bijvoorbeeld vetzuren voor. Enkele voorbeelden van bioactieve stoffen zijn flavonoïden, cafeïne, carotenoïden, carnitine, choline, co-enzym Q, creatine, dithiolthionen, fytosterolen, fyto-oestrogenen, glucosinolaten, polyfenolen, prebiotica, en taurine.[3]
Gezondheid
Hoewel verkopers van bioactieve stoffen deze vaak gezondheidsbevorderende werking toeschrijven, is er onvoldoende onderzoek verricht naar de werking en veiligheid van deze stoffen bij langdurig gebruik in hoeveelheden die boven het normale consumptieniveau liggen. Daarnaast is van enkele flavonoïden aangetoond dat ze invloed kunnen hebben op de werking van geneesmiddelen. Wel is van een aantal bioactieve stoffen aangetoond dat ze werken als een antioxidant.[3] Aangezien bioactieve stoffen niet essentieel zijn, wordt er vaak geen behoefteadvies vastgesteld.[3]
Zie ook
Bronnen, noten en/of referenties
|