Benny Gantz
Benjamin Gantz, Hebreeuws: בנימין "בני" גנץ , (Kfar Ahim, 9 juni 1959) is een Israëlische oud-generaal en politicus. Gantz diende in het Israëlisch defensieleger vanaf 1977 en was tussen februari 2011 en februari 2015 generaal. Sinds 2020 heeft Gantz niet alleen de opdracht een nieuwe regering te vormen, maar is hij tevens voorzitter van de Knesset, toekomstige minister van Buitenlandse Zaken, toekomstige premier en tevens nog altijd leider van de Hosen L'Yisrael-partij.
Benny Gantz
| ||||
 | ||||
| Volledige naam | Benjamin Gantz | |||
| Geboren | 9 juni 1959 | |||
| Functie | lijsttrekker | |||
| Partij | Hosen L'Yisrael (2018-heden) | |||
| ||||
Biografie
Gantz is geboren in een mosjav, een coöperatieve landbouwgemeenschap van immigranten. Op 18-jarige leeftijd ging Gantz het Israëlische leger in. In 2011 werd hij generaal en stuurde zodoende tijdens de laatste Israëlische oorlog de troepen aan tijdens de Gaza-oorlog in de zomer van 2014.
In december 2018 besloot Gantz na 38 jaar de stap naar de politiek te zetten met een nieuwe partij, Hosen L'Yisrael (Veerkracht voor Israël), om de zittende premier Benjamin Netanyahu op te volgen. Al snel steeg deze partij in de peilingen alle gevestigde partijen voorbij, behalve Likoed.[1] Hierop maakten op donderdag 21 februari 2019 Yair Lapid, Moshe Ya'alon, Gabi Ashkenazi en Gantz bekend dat Yesh Atid, Hosen L'Yisrael en Telem (links en rechts) met een gezamenlijke lijst, Kahol Lavan (Blauw-Wit, de kleuren van de Israëlische vlag), deelnemen aan de Israëlische parlementsverkiezingen 2019. Gantz wordt de lijsttrekker, daarna staan achtereenvolgens Lapid, Ya'alon en Ashkenazi op de lijst.[2][3]
In de verkiezingsstrijd van 2019 presenteerde Gantz zich aan het publiek als een veilig en gematigder alternatief voor premier Netanyahu. Als man van het leger en op dat moment chef-staf gebruikte hij hiervoor een video die onder meer toonde hoe hij tijdens de Gaza-oorlog van 2014 de "terroristen" daar had aangepakt. In de video getiteld "Only the strong survive" (Alleen de sterken blijven over) is - met op de achtergrond grote verwoesting - te zien hoe een teller oploopt met het aantal behaalde doelwitten (meer dan 700 doden), volgens hem allemaal terroristen. Uiteindelijk waren het 1.364 doden.[4] Men had sommige delen van het gebied "terug naar het Stenen Tijdperk" gebombardeerd.[5] Hij kritiseerde premier Benjamin Netanyahu toen deze daags voor verkiezingsdag aan de kiezers beloofd had dat als hij gekozen zou worden hij "alle joodse nederzettingen" op de Westelijke Jordaanoever zou annexeren. Gantz vond het onverantwoordelijk om zo'n concreet voorstel te doen in een verkiezingsstrijd. "Waarom heeft hij het trouwens dan ook niet over de Jordaanvallei?", reageerde hij. Gantz wil dit gebied langs de Jordaan (volgens het aloude Yigal Allonplan), en ook de grote nederzettingenblokken, heel Jeruzalem en de Hoogvlakte van Golan annexeren. Besprekingen met de Palestijnen zegt hij hoognodig te vinden.
Bij de Israëlische parlementsverkiezingen 2019 (september) kreeg hij met zijn partij 25,95% van de stemmen ofwel 33 zetels. Dit was één zetel meer dan Likoed van Netanyahu. Gantz wilde absoluut geen regering vormen samen met de door justitie van drie gevallen van corruptie verdachte Netanyahu.[6] President Reuven Rivlin gaf toen aan Netanyahu de opdracht een regering te vormen omdat hij inschatte dat hij wel een coalitie zou kunnen vormen die op een meerderheid in de Knesset kon rekenen. Netanyahu slaagde echter niet en moest zijn opdracht teruggeven. Ook Gantz slaagde er niet in een meerderheidsregering te vormen en gaf op 21 november 2019 de opdracht aan president Rivlin terug.
Bij de Israëlische parlementsverkiezingen 2020 op 2 maart won Gantz met zijn Blauw en Wit (Kahol Lavan) 33 zetels, drie minder dan zijn rivaal Benjamin Netanyahu. In tegenstelling tot zijn opdracht na de vorige verkiezingen duurde het even voor president Rivlin zijn opdracht tot het vormen van een regering kon geven.
Zondagavond 15 maart nodigde hij dan Benny Gantz uit om een regering te vormen, nadat een kleine meerderheid van Knessetleden, waaronder Avigdor Lieberman en de Palestijns-Arabische parlementsleden hem bij de president had aanbevolen[7]. Hij had dit aan Gantz gevraagd met dien verstande allereerst een grote coalitie van Likoed en Blauw en Wit te verkennen. Later op de avond gaven Gantz en Netanyahu een gezamenlijke verklaring uit dat zij gingen praten over de vorming van zo'n coalitie. Gantz heeft een maand de tijd. Gantz heeft nog een andere mogelijkheid met behulp van onder andere "Links", de Arabische Gezamenlijke Lijst en Liebermans Jisrael Beetenoe. Samen 62 zetels. Zij liggen echter ver uit elkaar qua gedachtegoed[8].
Civiele procedure in Den Haag
De Palestijnse Nederlander Ismail Ziada begon in 2017 een civiele procedure (geen strafzaak dus) tegen hem en tegen de voormalige luchtmachtcommandant Amir Eshel bij de rechtbank in Den Haag.[9] Hij houdt hen verantwoordelijk voor de dood van 6 familieleden (zijn 70-jarige moeder, drie broers, een schoonzus en een 12-jarig neefje) die lagen te slapen in een appartement in een woongebouw in de Gazastrook toen dat (zonder waarschuwing vooraf) door de Israëlische luchtmacht gebombardeerd werd tijdens het conflict in de Gazastrook in de zomer van 2014. Gantz was toen chef-staf en Eshel commandant van genoemde luchtmacht. Ziada wordt bijgestaan door de advocaten Liesbeth Zegveld en Lisa-Marie Komp van het kantoor Prakken d'Oliveira. Hij eist compensatie voor de door hem geleden (im)materiële schade. De advocaten van Gantz en Eshel eisen dat de Kamer van de Haagse rechtbank zich onbevoegd verklaart met als argument dat de eiser zich tot de rechtbank in Israël had moeten wenden. Ziada is er daarentegen zeker van dat hij daar als Palestijn geen schijn van kans maakt; de zaak zou daar trouwens al verjaard zijn.[9] Op 17 september 2019 diende de zaak in Den Haag.[10][11]
Op 29 januari 2020 deed de rechtbank uitspraak. Zij verklaarde zich onbevoegd om uitspraak te doen op basis van het gewoonterecht van staatsimmuniteit, die zij ook van toepassing verklaarde op individuele gezagsdragers van een staat wanneer die in functie waren op het moment van het ten laste gelegde.[12] Advocaat Zegveld noemt de uitspraak "conservatief en teleurstellend". Ziada is van plan om in hoger beroep te gaan. "Ik had vertrouwen in het Nederlandse rechtssysteem. Het was een misdrijf en die mensen moeten worden berecht. Door dit vonnis wordt mij toegang tot gerechtigheid ontzegd. Het doet pijn dat ik met mijn zaak nergens heen kan".[13]
Persoonlijk
Zijn moeder Malka is een Sjoah-overlevende uit het Hongaarse dorp Mezőkovácsháza en zijn vader is Roemeens en werd gearresteerd toen hij het voormalige mandaatgebied Palestina bereikte. Gantz woont in Rosj Haäjin.
Externe links
- Officiële website
- (en)
 |
Zie de categorie Benny Gantz van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |
| Huidige (20e) Knessetleden | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|