Belgische annexatie van Duits grondgebied na de Tweede Wereldoorlog

België plande vanaf 1945, na de overgave van nazi-Duitsland, de annexatie van verschillende gebieden in Duitsland, grenzend aan België. Halverwege 1945 gaf België de territoriale claim voor het grootste gedeelte op.

Overdracht

Kaart met grenswijzigingen

Op 1 april 1949 werden grensgebieden van Noordrijn-Westfalen en Rijnland-Palts tijdelijk overgedragen aan België. De gebieden waren:

Verschillende Duitse exclaves op Belgisch grondgebied bestaan nog, gevormd door het gebied ten westen van de (Belgische) Vennbahn:

Na de oorlog gaf België zijn territoriale claims langzamerhand op. Volgens een Geallieerd Bevel van 26 maart 1949 dienden verschillende plaatsen en de Vennbahn (van bijzonder belang van België) aan België overgedragen te worden.[1] Op 15 april 1949 veranderde de Belgische positie.[2] De Belgische overheid verklaarde de opgave van haar territoriale aanspraken voor het grootste deel van het aan België toegewezen grondgebied. Als reden werden niet de protesten in Noordrijn-Westfalen aangevoerd, maar voortschrijdend inzicht in de inefficiëntie van grenscorrecties.

Teruggave van de geannexeerde gebieden aan Duitsland vond plaats op 28 augustus 1958 volgens een Duits-Belgisch grensverdrag van 24 september 1956. De plaats Losheimergraben en het westelijk gedeelte van de gemeente Leykaul werden uitgezonderd, evenals enkele bossen. Ook de gemeenten Eupen en Malmedy, die door Duitsland in 1940 waren geannexeerd, bleven deel uitmaken van België.

Zie ook

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.