Beleg van Venlo (1830)

De Belegering van Venlo in 1830 was een van de gevechten die plaatsvonden tijdens de Belgische Revolutie.

De vesting Venlo in circa 1850

Het beleg werd ingeluid door opstanden in de Zuidelijke Nederlanden. Wat tegenwoordig bekendstaat als België voelde zich door het noordelijke deel achtergesteld en de grote ontevredenheid onder de bevolking groeide uit tot een revolutie. Limburg sloot zich voor het grootste deel aan bij de opstandelingen en generaal Nicolas Joseph Daine liep met zijn troepen over van het regeringsleger naar de opstandelingen. Onder zijn aanvoering veroverde het Maasleger Maaseik, Roermond en Venlo.

De Venlonaren voelden zich, net als de Belgen, achtergesteld en hoewel de kanonnen vuurgereed werden gemaakt werd de stad eenvoudig ingenomen doordat de burgers de stadspoorten hadden geopend. Er waren wel dagenlang gevechten tussen de burgers, korte tijd later bijgestaan door het Maasleger, en het in Venlo gelegerde Hollandse garnizoen.

Een jaar later, in 1831, trok het regeringsleger opnieuw op tegen de rebellerende Belgen (Tiendaagse Veldtocht). Venlo werd wederom belegerd, maar zonder succes. Behalve Maastricht bleef geheel Limburg in Belgische handen. Deze situatie duurde voort tot 1839. Tot die tijd werd België hierin gesteund door Frankrijk, maar begin 1839 trok deze natie haar steun in. Koning Willem I van Nederland had eerder al bedongen dat zowel Luxemburg als een deel van Limburg bij Nederland werden gevoegd, en hij kon deze eis kracht bijzetten middels oorlogstaal toen Frankrijk zijn steun introk.

Tijdens de Belgische opstand was Mathieu Brialmont stadscommandant en Karel Bontamps, familie van de bekende Venlose drukkerijfamilie, was burgemeester tot 1837.