Bas van de Goor

Van de Goor, 2,09 meter lang, speelde als middenman. Hij speelde in de Nederlandse en Italiaanse competitie en won vele prijzen, in beide competities en internationaal, waaronder een gouden medaille op de Olympische Spelen van 1996 en drie maal de Champions League. Hij maakte zijn debuut in de Nederlandse competitie in 1989 en moest zijn carrière beëindigen wegens blessures in 2005. Van de Goor speelde 295 interlands. De oud-volleyballer speelde zestien jaar op het hoogste niveau: acht jaar voor Dynamo en acht jaar voor de Italiaanse clubs Modena en Sisley Treviso. Daarvoor speelde bij in Oss bij Ovoco, waar hij als jeugdspeler begon en tot de 3e divisie kwam in het 1e team.

Na zijn actieve loopbaan werd Van de Goor technisch directeur bij volleybalclub Piet Zoomers/Dynamo in Apeldoorn. Na deze functie zeven maanden bekleed te hebben, stapte Van de Goor per direct op in begin februari 2006. Het management van de eredivisieclub heeft zijn ontslag aanvaard. De technische zaken bij Dynamo zijn door Paul van Sliedrecht overgenomen en voormalig teammanager Frans de Jong wordt verantwoordelijk voor algemene zaken. Van de Goors reden voor zijn vertrek is dat hij merkte dat hij te snel van speler naar een managementfunctie is overgestapt.

Zijn jongere broer Mike is eveneens een succesvol beroepsvolleyballer.

Bas van de Goor heeft diabetes en is directeur van de Bas van de Goor foundation. Deze heeft als missie om de kwaliteit van leven voor mensen met diabetes te verhogen door middel van sport. De Bas van de Goor foundation wil mensen met diabetes informeren over de positieve effecten die sport voor hen heeft. Daarnaast is Van de Goor ambassadeur van het Diabetes Fonds.

In november 2016 is er lymfeklierkanker bij hem ontdekt.[1]