Atheris squamigera

Deze slang heeft een zeer brede maar spits toelopende kop met daarop zeer ruwe en uitstekende schubben, vooral op de kop.[2] De kop heeft grote ogen met verticale pupillen, en over het hele lijf zitten grote, schubben op een zwarte achtergrond. De kleur van de schubben is variabel; van groen tot gelig of bruin, maar ook grijs en rood komen voor. De juvenielen zijn meestal knalgroen of knalgeel met een zwart vlekpatroon, en een duidelijke 'V' op de kop, zoals ook veel oudere dieren. Volwassen dieren worden niet zo lang; ongeveer 45-50 centimeter, vrouwtjes worden langer en kunnen ongeveer 80 centimeter bereiken.[3]

Atheris squamigera is zeer giftig, maar aan een aanval gaan vele waarschuwingen vooraf; schijnaanvallen, een trillende staart en sissen. Het is geen heel agressieve soort en de slang wordt liever gepasseerd dan dat hij een verstoorder achterna gaat. Atheris squamigera leeft van kleine zoogdieren en in mindere mate van vogels en reptielen.[2] De habitat bestaat uit bergwouden bij rivieren; het hoeft niet warm te zijn, wel vochtig. Deze soort komt voor in westelijk Kenia en grote delen van Angola, waar hij meestal op de bodem of in laaghangende struiken ligt te wachten tot een prooi voorbij komt. Ook is de slang in bomen te vinden, onder andere als er gerust wordt, maar de slang wordt nooit ver boven de grond aangetroffen.

De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Edward Hallowell in 1856. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Toxicoa squamata gebruikt. Later werd de slang in het geslacht Poecilostolus geplaatst en er zijn ook verschillende wetenschappelijke soortnamen gebruikt, zoals squamatus, Lucani en squamiger.[1] De literatuur is hierdoor niet altijd eenduidig over deze soort.

Er worden twee ondersoorten erkend, die verschillen in uiterlijk en verspreidingsgebied.

• Ondersoort Atheris squamigera squamigera
• Ondersoort Atheris squamigera robusta