Astrud Gilberto

Astrud is een van de drie dochters van een Braziliaanse moeder en een Duitse vader. Zij werd in Salvador geboren en groeide op in Rio de Janeiro. Daar ontmoette zij zanger-gitarist João Gilberto, met wie ze trouwde in 1959. Hij werd ook wel de vader van de bossanova genoemd. In het begin van de jaren zestig emigreerden ze naar de VS en lieten ze zich naturaliseren.

Het echtpaar kreeg twee zonen, Marcello Gilberto en Gregory Lasorsa, met wie Astrud sinds de jaren 90 de muziekuitgeverij Gregmar Productions, Inc. bezit. Het echtpaar scheidde in 1964.

De zangeres beëindigde haar muzikale carrière in 2001 en schildert sedertdien.

In 1963 werkte Stan Getz samen met João Gilberto aan het album Getz/Gilberto, waarop ook Antônio Carlos Jobim voorkwam. Creed Taylor, de producer, vond dat een van de liederen van Jobim in het bijzonder een hit kon worden – The girl from Ipanema. Het lied moest echter wel wat Engelse tekst krijgen, naast de Portugese tekst van João Gilberto. Gelukkig was er Astrud; zij kende een beetje Engels maar had geen ervaring als beroepszangeres. Astrud mocht het lied zingzeggen (parlando) en het resultaat werd zo goed bevonden, dat in 1964 in de VS een 7 inchsingle – zonder de stem van João – werd uitgebracht. Die single verkocht met ruim een miljoen exemplaren beter dan het album Jazz Samba uit 1962 (met Charlie Byrd en Stan Getz).

Met The girl from Ipanema, waarin haar ongetrainde, natuurlijke, bijna trieste stem te horen was, kwam haar carrière als zangeres bij toeval op gang. Zij ging door met bijdragen aan Getz Au Go Go en Getz/Gilberto #2, een liveopname van een concert in Carnegie Hall.

Astrud maakte tussen 1965 en 1967 vijf albums voor het label Verve, allemaal met goede arrangementen en wederom geproduceerd door Creed Taylor. Haar muziekstijl werd bossanova, maar dan dichter bij de pop dan bij de jazz.

Op haar eerste eigen album, The Astrud Gilberto Album uit 1964, was het vooral materiaal van Jobim dat gebruikt werd, terwijl op de twee volgende albums vooral Braziliaans materiaal (niet van Jobim afkomstig) verscheen. Het album Beach Samba bevat een mengeling van Hollywood-, Broadway- en Braziliaanse nummers, en op A Certain Smile, A Certain Sadness werkte ze samen met het trio van Walter Wanderley.

Astrud schreef ook zelf veel nummers en gaf concerten over de hele wereld. In 1992 kreeg ze de "Latin Jazz USA Award for Lifetime Achievement" uitgereikt voor haar werk in de muziek.

• (en) Officiële website
• (en)  Astrud Gilberto in de Internet Movie Database
• (en) Astrud Gilberto in de database van AllMusic