Assita Kanko

Kanko groeide op in Burkina Faso en werd daar op de leeftijd van vijf jaar slachtoffer van genitale verminking ('besnijdenis'). Haar vader was een belezen leerkracht. Sinds de moord op president Thomas Sankara werd er bij hen in veel bedektere termen over politiek gesproken. Tussen 1998 en 2001, na de moord op de invloedrijke journalist Norbert Zongo studeerde Kanko journalistiek en werd ze mensenrechtenactivist.[2] In 2001 emigreerde Kanko naar Nederland en in 2004 naar België. Na enkele tijdelijke banen werkte ze vanaf 2005 bij International Paper Europe. In 2008 kreeg ze de Belgische nationaliteit.[3] In 2010 werd ze lid van de denktank Liberales en parlementair medewerker van Open Vld. Vanaf 2011 werkte ze bij een bank. In 2012 was ze voor de MR kandidaat bij de gemeenteraadsverkiezingen in Elsene en werd verkozen. In 2013 behaalde ze een master Internationale politiek bij Ceris. Sedert 2013 zetelt ze ook in de raad van bestuur van de Belgische Technische Coöperatie[4]. Ze werkt ook als communicatiemedewerker op het kabinet van MR-minister Denis Ducarme.[5]

Ze besloot niet op te komen bij de lokale verkiezingen van 2018 om zich beter te kunnen toeleggen op Polin, een door Kanko opgerichte organisatie die streeft naar meer vrouwen in de politiek door middel van training en netwerkvorming.[5][6][7] In december 2018 sloot ze zich aan bij de N-VA. Ze kreeg de tweede plaats aangeboden op de lijst voor de Europese verkiezingen in 2019.[8] Kanko raakte verkozen in het Europees Parlement met 85.950 voorkeurstemmen.

Kanko is sinds 2016 eveneens columniste bij De Standaard.

In 2017 kreeg Kanko de Ebbenhouten Spoor[9] van de N-VA, nog voor ze er lid van werd. De partij geeft deze erkenning elk jaar aan een verdienstelijke nieuwe Vlaming. Algemeen secretaris van de N-VA Louis Ide verantwoordde de prijs als volgt: "Als politica brengt ze een verhaal over veiligheid, over economie, over onderwijs dat een verademing is in Franstalig België. Als schrijfster geeft haar verhaal kracht aan vrouwelijke migranten om zich voor een stuk te onttrekken aan de sociale dwang die ze dikwijls nog binnen hun eigen gemeenschap ondervinden en zo hier echt een nieuw leven op te bouwen."[10]

• Parce que tu es une fille, histoire d’une vie excisée (2014)[11]
• La deuxième moitié - Plaidoyer pour un nouveau féminisme (De tweede helft - Tijd voor een nieuw feminisme) (2015)[12]
• Leading Ladies (Leading Ladies - Neem je plaats in aan de top) (2018, ISBN 9789401454681)