Armand

Armand (Concertgebouw 1967, in het voorprogramma van Donovan)

Zijn grote voorbeelden waren Bob Dylan, Pete Seeger en Woody Guthrie. Armand, ex-lid van de Shannon Boys en Les Gilets, bracht zijn eerste solo-single En nou ik uit in 1965. Die werd een grote flop, maar hij gaf niet op en vervolgens verscheen de single Een van hen ben ik. Hiermee bereikte hij in eerste instantie alleen de tipparade, totdat drie maanden later Radio Veronica de B-kant op de radio liet horen, getiteld Ben ik te min?. In het voorjaar van 1967 stond hij daarmee 14 weken in de Top 40.[1] In datzelfde jaar kwam Blommenkinders in de Nederlandse Top 40, met een negentiende plaats als hoogste positie. Hierna weigert platenlabel Philips Lijpe Harrie uit te brengen waarna Armand besluit het liedje Laat maar te schrijven voor de debuutsingle van Lenny Kuhr. Tien jaar later brengt Armand Lijpe Harrie alsnog uit.

Omdat Armand een groot voorstander was van legalisering van softdrugs en Philips weigerde teksten daarover uit te brengen, stapte hij in 1970 over naar Telstar van Johnny Hoes. Op het platenlabel Killroy verschenen van 1971 tot 1981 zes albums. De albums van Armand staan bekend om de maatschappijkritische teksten, veelal geïnspireerd op de hippie-ideologie.

In 1990 brak Armand met de grote platenmaatschappijen om zo meer artistieke vrijheid te hebben. In 1994 verscheen het album One of eur kind, dat alleen te koop was bij zijn optredens. In 1996 vierde hij zijn 50ste verjaardag met de dubbel-cd Armand 50 jaar. In april dat jaar volgde het album A Tribute To Armand/50 Years And Still In The Highlife met Brabantse artiesten die nummers van Armand spelen.

Op 14 december 2011 nam Armand als eerste Nederlandse hippieartiest deel aan het televisieprogramma Ali B op volle toeren. Hij vertolkte in deze aflevering zijn eigen versie van Straattaal, een nummer van rapster Nina, die op haar beurt samen met Ali B een rapversie maakte van Armands hit Ben ik te min?.

Op 12 juni 2015 verscheen in samenwerking met The Kik het album Armand & The Kik, dat op 20 juni 2015 binnenkwam op nummer 16 in de Album Top 100. Op het album dat zowel verkrijgbaar is op cd als vinyl, staan minder bekende liedjes van Armand aangevuld met enkele nieuwe liedjes, muzikaal begeleid door The Kik. Er volgde een mini-tour met The Kik langs verschillende poppodia in Nederland. Na zijn dood steeg zijn hit Ben ik te min? in de Top 2000 van 2015 1189 plaatsen naar de 90e plek en was daarmee de op één na grootste stijger.[2] Tevens kwam Blommenkinders opnieuw in de lijst.

Op 15 november 2016 verschijnt de biografie van Armand. De titel van de biografie is Armand. En nou ik en is geschreven door Marcel Groenewegen, bassist van The Kik. Marcel Groenewegen heeft Armand nog tot kort voor zijn overlijden geïnterviewd voor deze biografie.[3]

Armand was driemaal gehuwd en had uit zijn tweede huwelijk twee zoons.[4][5]

• Marcel Groenewege, Armand: En nou ik, uitgeverij Nijgh & Van Ditmar, 2016, ISBN 978 90 388 0143 8

• Officiële website
• Biografie van Armand in de Muziekencyclopedie
• Armand op Popinstituut.nl (gearchiveerd)