Argentijnse slangenhalsschildpad

Deze soort lijkt een beetje op de matamata (Chelus fimbriatus) vanwege het platte en soms wat puntige schild, maar heeft een veel langere nek en minder camouflerende huidflappen. De schildkleur is meestal bruin tot groenig en het plastron of buikschild is geel tot bruin. Langs de nek loopt aan iedere zijde een gelige flankstreep net onder het oog en de voorzijde van het rugschild lijkt iets te zijn uitgerekt om de nek te kunnen herbergen. De carapax- of schildlengte kan tot 30 centimeter bedragen, en de enige andere soort in het geslacht Hydromedusa is de Braziliaanse slangenhalsschildpad (Hydromedusa maximiliani), die maximaal 20 centimeter lang wordt en makkelijk is te onderscheiden.

De soort komt voor in Brazilië, Uruguay, Paraguay en Argentinië, het verspreidingsgebied loopt tussen de kuststeden Rio de Janeiro en Montevideo en de grens landinwaarts is de rivier Paraná; de exemplaren die in Paraguay voorkomen leven in twee geïsoleerde populaties.

De Argentijnse slangenhalsschildpad is een echte vleeseter die aas, vissen, kreeftachtigen en amfibieën eet. De habitat bestaat uit ondergelopen weilanden, moerassen, rivierarmen en 'natte' plantenkwekerijen zoals rijstvelden maar een modderbodem en ondiep water zijn geliefd. De schildpad kan de nek niet volledig in het schild bergen, en behoort tot de halswenders (Pleurodira), het dier vouwt de nek en kop onder de schildrand in rust of bij predatie.

• Enkele foto's van de Argentijnse slangenhalsschildpad.