Anton Roosjen

Roosjen behaalde in 1913 zijn onderwijzersdiploma aan de kweekschool De Klokkenberg in Nijmegen. Hij begon als onderwijzer aan een christelijke mulo te Stadskanaal. Na zijn militaire diensttijd werd hij in november 1917 benoemd tot wiskundeleraar aan de Hervormde Kweekschool te Amsterdam. Op latere leeftijd studeerde hij in zijn vrije tijd rechten aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, waar hij in februari 1938 de meestertitel verwierf.

In juni 1937 deed hij zijn intrede in de politiek, toen hij gekozen werd tot lid van de Tweede Kamer voor de Anti-Revolutionaire Partij (ARP). Zijn lidmaatschap kwam tot een einde na de Tweede Kamerverkiezingen van 1963.

In de naoorlogse jaren had Roosjen daarnaast een rol in het vaderlandse omroepwezen. Op 15 juli 1948 werd hij, als opvolger van A. van der Deure, benoemd tot voorzitter van de Nederlandse Christelijke Radio Vereniging (NCRV). In oktober 1951 nam hij plaats in het bestuur van de eerder in dat jaar opgerichte Nederlandse Televisie Stichting (NTS). Na herstructurering van het omroepbestel in de jaren zestig werd Roosjen per 1 januari 1966 door de Kroon benoemd tot voorzitter van de Nederlandse Radio Unie (NRU) 'nieuwe stijl', nadat hij eind 1965 zijn bestuursfuncties bij de NCRV en de NTS had neergelegd. Op 29 mei 1969 ging deze organisatie tezamen met de NTS op in de nieuw opgerichte Nederlandse Omroep Stichting (NOS).

Met bijzondere belangstelling volgde hij het tot stand komen van o.a. de Wet tot regeling van het Voortgezet Onderwijs (1963) en de Omroepwet van 1967. Eerstgenoemde wet, het geesteskind van minister Jo Cals, had niet zijn goedkeuring. Zo sprak hij tijdens de kamerdebatten gekscherend over een 'mammoetwet', een bijnaam die al gauw algemeen bekend en ingeburgerd is geraakt.

Zie de categorie Anton Roosjen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.