Anthony Fauci

Fauci werd in 1940 in het New Yorkse stadsdeel Brooklyn geboren als zoon van Stephen Fauci en Eugenia Fauci, die een apotheek hadden, waarin zijn vader werkzaam was als apotheker, zijn moeder en zuster het register bijhielden en Fauci de recepten afleverde. Hij is van Italiaanse afkomst en kreeg een rooms-katholieke opvoeding.

Na het doorlopen van de Regis High School in zijn geboortestad New York behaalde hij in 1966 een mastergraad aan het Cornell University Medical College in Ithaca (staat New York). Hij was als assistent-arts werkzaam in het New York Hospital–Cornell Medical Centre in New York, alvorens hij in 1968 overstapte naar het National Institute of Allergy and Infectious Diseases (NIAID), een instelling van het National Institutes of Health (NIH) in Bethesda (Maryland). In 1974 nam hij de leiding op zich van de Afdeling voor Klinische Psychologie aldaar en in 1980 van het Laboratorium voor immuunregulatie.

In 1984 werd Fauci directeur van het Nationale Instituut voor Allergieën en Besmettelijke Aandoeningen (NIAID).[1]

Fauci maakte in de vroege jaren tachtig naam in het nog jonge aids-onderzoek.[2] Hij behoort tot de pioniers van het onderzoek naar de immuniteitsregeling van de mens. Het gelukte hem meerdere immuniteitsregelende factoren te identificeren. Fauci wist bovendien de normale functies van B-lymfocyten te beschrijven. Vele succesvolle therapieën tegen voorheen dodelijke auto-immuunziekten zijn gebaseerd op zijn onderzoeksresultaten. Fauci identificeerde cellulaire en moleculaire mechanismen in expressie van hiv in chronisch, respectievelijk latent besmettelijke cellen.

In 2019 had Fauci als directeur een belangrijk aandeel in de ontwikkeling van een medicijn waarmee de ebola-epidemie in Congo tot stilstand kwam.[3]

Fauci is een van de leidende adviseurs van de Amerikaanse regering op het gebied van hiv-infectie en de epidemiologie. Hij behoort tot de redacteurs van het Harrison’s Principles of Internal Medicine, een standaard leerboek voor internisten.

Fauci staat de pers in het Witte Huis te woord over de COVID-19-pandemie in maart 2020.

Fauci is lid van de Witte Huis Coronavirus Task Force, ingesteld eind januari 2020, onder president Trump, om te adviseren over het omgaan met de coronapandemie. Hij schatte in dat het uiteindelijke sterftecijfer van degenen die besmet zijn waarschijnlijk dichter zit bij de 1% dan de 2%, die aanvankelijk werd ingeschat door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), hetgeen nog tien keer zo veel is als de 0,1% van het cijfer van de gewone griep.[4]

Als lid van de Taskforce zag dr. Fauci zich al bij de eerste gevallen dat de pandemie zich manifesteerde in de staten New York en Californië genoodzaakt uitlatingen van Trump in Witte Huis-briefings te weerspreken. Op de uitlating van de president dat deze diverse maatregelen, zoals "sociaal afstand houden" in het belang van de economie tot uiterlijk "Pasen" (12 april) wilde volhouden, reageerde Fauci geheel naar eigen inzicht. Zijn onafhankelijkheid bleek duidelijk uit zijn uitspraak tegen president Trump: "U bent niet degene die de tijdlijn bepaalt; het virus doet dat!"[5][6]

Ben Carson en Anthony Fauci (rechts) aangekondigd als ontvangers van de Presidential Medal of Freedom in het Witte Huis op 19 juni 2008

• 1979: Arthur S. Flemming Award
• 1995: Ernst Jung Prijs, gedeeld met Samuel A. Wells
• 1996: Honorary Doctor of Science, Colgate University
• 1999: Honorary Doctor of Public Service Degree, Shippensburg University of Pennsylvania
• 2002: Albany Medical Center Prize
• 2003: American Academy of Achievement's Golden Plate Award
• 2005: National Medal of Science
• 2005: American Association of Immunologists Lifetime Achievement Award
• 2007: Mary Woodard Lasker Public Service Award
• 2008: Presidential Medal of Freedom
• 2013: Robert Koch Gold Medal
• 2013: Prince Mahidol Award
• 2016: John Dirks Canada Gairdner Global Health Award