Ann-Margret

Ann-Margret werd als Ann-Margret Olsson geboren in Zweden, als dochter van Gustav Olsson en Anna Aronsson. Ze verhuisde met haar familie naar de Verenigde Staten toen ze nog een kind was. Daar groeide ze op in Wilmette en werd in 1949 tot Amerikaanse genaturaliseerd.

Ann-Margret werd ontdekt door George Burns toen ze zong in een nachtclub. Ze kreeg in 1961 een contract bij RCA, maar dat werd geen succes. De studio wilde haar laten doorbreken als de vrouwelijke Elvis Presley en liet haar daarom de single Heartbreak Hotel zingen. Ze kreeg een kleine hit,
I Just Don't Understand. Na het enige succesvolle album The Beauty and the Beard te hebben uitgebracht in 1964, werd haar contract bij RCA beëindigd in 1966.

Ann-Margret kreeg haar doorbraak in haar filmcarrière in 1961, toen ze naast Bette Davis, Glenn Ford en Hope Lange te zien was in Frank Capra's Pocketful of Miracles. Hierna volgde een bijrol in de remake van de musical State Fair in 1962.

In 1963 werd Ann-Margret een grote ster, toen ze Kim McAfee, een van de hoofdpersonages, speelde in Bye Bye Birdie (een film die gebaseerd is op de Elvis-gekte in die tijd). Ze werd alleen nog maar bekender toen ze tijdens het filmen van haar volgende film, Viva Las Vegas, een affaire kreeg met collega Elvis Presley, die toentertijd een relatie had met Priscilla Presley. De affaire kreeg veel aandacht in de media. Ondanks het feit dat Presley de affaire beëindigde, bleven de twee goede vrienden tot Presleys dood.

In 1963 verleende ze haar stem als "Ann-Margrock" aan een aflevering van The Flintstones. Tientallen jaren later zong ze de titelsong voor The Flintstones in Viva Rock Vegas.

Daarnaast was Ann-Margret in 1966 naast Dean Martin te zien in Murderer's Row. Niet veel later, in maart dat jaar, besloot ze mee te gaan als entertainer met de USO-tour om het leger in Vietnam te vermaken.

In 1971 veranderde ze haar getypecaste personage als een stoeipoes in musicals naar een serieuze vrouw in Carnal Knowledge. Hiervoor kreeg ze een nominatie voor Academy Award voor Beste Vrouwelijke Bijrol. Het volgende jaar, toen ze optrad in Lake Tahoe, viel ze ongeveer 6,5 meter van het podium af. Ze hield er verwondingen aan over en kon enkele maanden niet meer werken.

Ann-Margret heeft in haar carrière veel dramatische rollen gespeeld. Voor al die rollen kreeg ze goede kritieken. Zo kreeg ze voor haar rol in Tommy (1975) een Oscarnominatie voor Beste Actrice. Daarnaast won ze 5 Golden Globe Awards in haar carrière en werd ze er voor 10 genomineerd.

Ann-Margret had ook een carrière in de televisie. Zo kreeg ze in 1968 bij NBC haar eigen show, genaamd The Ann-Margret Show. Verder was ze in de jaren 90 in een reeks televisiefilms te zien.

In 1994 bracht Ann-Margret haar eigen autobiografie uit. Hierin beschrijft ze onder andere haar huwelijk, met Roger Smith, met wie ze sinds 1967 getrouwd was. Smith, een bekende acteur, leed aan myasthenia gravis, waarvoor Ann-Margret hem verzorgde. Hij overleed op 84 jarige leeftijd in 2017.

Ann-Margret heeft een ster op de Hollywood Walk of Fame. Rose McGowan speelde haar in de televisiefilm Elvis (2005).