Anime

Anime is een vorm van geanimeerde kunst die alle filmgenres omvat, maar ten onrechte toch als 'genre' kan worden aangemerkt.[3]

Anime worden vaak ingedeeld naar doelgroep, zoals kodomo (voor kinderen), shoujo (meisjes), shounen (jongens) en een breed scala aan genres gericht op een volwassen publiek. Shoujo en shounen anime bevatten soms elementen die populair zijn bij kinderen van beide geslachten in een poging om een breder publiek aan te spreken. Volwassen anime kan een langzamer tempo of complexer plot bevatten dat meestal oninteressant is voor een jonger publiek, en volwassen thema's en situaties bevatten. Een subset van de volwassen anime vertoont pornografische elementen die in Japan als "R18" worden gekenmerkt, internationaal worden deze aangemerkt als hentai (Japans voor "pervers"). Daarentegen, een verscheiden aantal anime sub-genres die voorkomen in alle demografische groepen, met de uitzondering van Kodomo, bevatten ecchi, seksuele thema's of ondertonen zonder dat er geslachtsgemeenschap wordt afgebeeld. Een voorbeeld hiervan zijn de comedy en harem genres; door de populariteit bij adolescente en volwassen animefans, wordt het toevoegen van ecchi in zulke genres gezien als een vorm van fanservice.[8][9]

De indeling van genres bij anime is anders dan bij andere vormen van animatie en leent zich niet voor simpele identificatie door middel van een enkel genre.[3] Gilles Poitras vergeleek het kenmerken van Mobile Suit Gundam 0080: War in the Pocket, en de complexe uitbeelding van oorlog die daarin voorkomt, als een "giant robot" anime met het kenmerken van Oorlog en vrede als een "oorlogsroman".[3] Sciencefiction is een veel voorkomend genre binnen anime en komt voor in een aantal belangrijke historische werken zoals Astroboy van Tezuka en Tetsujin 28-go van Yokoyama. Een belangrijk sub-genre van sciencefiction is mecha, waarbij de Gundam metaserie iconisch is.[3] Het diverse fantasy genre omvat werken op basis van Aziatische en westerse tradities en folklore; bijvoorbeeld het Japanse feodale sprookje InuYasha, en de uitbeelding van Scandinavische godinnen die naar Japan verhuizen om een computer met de naam Yggdrasil te onderhouden in Ah! My Goddess!.[3] Het overlappen van genres in anime komt ook veel voor, zoals een combinatie van fantasy en comedy in Dragon Half en het voorkomen van slapstick in het misdaadgenre in The Castle of Cagliostro.[3] Andere genres die in andere werken gevonden kunnen worden komen ook voor in anime.

Er zijn genres ontstaan die homoseksuele romantische relaties verkennen. Hoewel ze oorspronkelijk een pornografische betekenis hadden, zijn yaoi (mannelijke homoseksualiteit) en yuri (vrouwelijke homoseksualiteit) algemene termen die internationaal gebruikt worden om alle werken die een focus hebben op het thema of de ontwikkeling van homoseksuele romantische relaties. Voorafgaand aan 2000, werden homoseksuele personages meestal gebruikt voor komisch effect, hoewel sommige werken deze personages serieus of sympathiek afbeelden.[3]

De eerste vorm van anime waren de commerciële producties in 1917 die vertoond werden als bioscoopvoorstellingen.[10] In het begin waren de animaties erg ruw en was er een live orkest vereist voor de muziek en de stemmen. Op 14 juli 1958 zond Nippon Television het korte filmpje Mole's Adventure uit, die daardoor de eerste anime in kleur is en de eerste anime op televisie.[11] Pas in de jaren 60 werden de eerste televisie-series uitgezonden. Sindsdien is het een populair medium.[3] Werken die direct op video worden uitgegeven worden "Original Video Animation" (OVA) of "Original Animation Video" (OAV) genoemd. OVA worden over het algemeen niet eerst uitgezonden of vertoond in de bioscoop voorafgaand aan een uitgave voor thuis.[3][12] De opkomst van het internet heeft ertoe geleid dat sommige animatoren hun werk online verspreiden in een formaat met de naam "original net animation" (ONA).[13]

De uitgave voor thuisgebruik van anime werd populair in de jaren 80 toen de VHS en Laser Disc-formaten op de markt kwamen.[3] Het VHS NTSC-formaat dat zowel in de Verenigde Staten als in Japan wordt gebruikt wordt gezien als een belangrijke invloed op de stijgende populariteit van anime in de jaren 90.[3] De Laser Disc en VHS-formaten werden opgevolgd door het dvd-formaat die een aantal unieke voordelen had zoals meerdere ondertitelingen en talen op dezelfde disc.[3] Het dvd-formaat heeft echter ook een aantal nadelen door het gebruik van regiocodering die door de industrie wordt gebruikt om problemen op te lossen met piraterij, licenties en export.[3] Het video-cd-formaat (VCD) is populair geworden in Hongkong en Taiwan, maar wordt maar weinig gebruikt in westerse landen en wordt over het algemeen geassocieerd met namaakkopieën.[3]

De geschiedenis van anime start in het begin van de 20e eeuw, toen Japanse filmmakers experimenteerden met animatietechnieken die in het westen werden uitgeprobeerd. De eerste anime dateert uit 1907, duurt drie seconden en laat een jongetje zien dat de kanji "活動写真" opschrijft (katsudō shashin, "bewegende plaatjes") en de kijker begroet. Het succes van Walt Disney in de jaren dertig inspireerde Japanse filmmakers als Osamu Tezuka, hoewel de Japanse animaties uit die tijd nog niet meer waren dan bleke Disney-imitaties.

In de jaren vijftig werd manga populair in Japan, onder andere omdat in 1947 de censuur was afgeschaft. Dit leidde tot veel creativiteit en diverse stilistische innovaties. Manga is in Japan vanaf deze periode een algemeen medium voor alle leeftijden en is net zo normaal als de krant of een boek.

Hoewel Japan al anime begon te exporteren vanaf de jaren zestig, was het toen nog geen grote economische factor. Tijdens de jaren zeventig ontwikkelde de stroming zich echter verder en onderscheidde anime zich steeds meer van zijn westerse wortels. In die periode werden unieke genres als mecha geboren, werden klassieke series gemaakt als Lupin III en Mazinger Z en verwierven filmmakers als Hayao Miyazaki, Isao Takahata, Mamoru Oshii, Yoshiaki Kawajiri, en Katsuhiro Otomo hun grote faam.

In tegenstelling tot Amerika, waar grote budgetten worden uitgetrokken voor live-action films, werd die filmindustrie in Japan klein gehouden door een gebrek aan mogelijkheden in budgets, locaties en casting. Het gebruik van allerlei animatie maakte het echter mogelijk om decors in beeld te brengen die er niet Japans uitzagen.

In de jaren tachtig werd anime geaccepteerd in de mainstream in Japan, en beleefde het land een ware explosie in anime-producties. De Gundam-franchise begon bijvoorbeeld in dit stadium. In 1988 behaalde de film Akira een record aan productie. Terwijl in Japan anime door alle leeftijden wordt bekeken, wordt het in andere landen vooral beschouwd als iets voor kinderen. De term 'otaku', voor geobsedeerde anime-fans, is nog altijd niet echt een geuzennaam (al probeerden series vol zelfspot als Genshiken dat wel te bereiken). De populariteit van anime en manga neemt de laatste jaren in Europa en Amerika echter hard toe, en dat geldt ook voor de tekenkwaliteit van diverse recente anime-series. Anime films zoals The Girl Who Leapt Through Time (2006,Yasutaka Tsutsui) en 5 Centimeters Per Second (2007, Makoto Shinkai) zijn bijna foto-realistisch ingekleurd.

• 8-man
• Fansubs
• Animeconventie