Albanees paard

Ten tijde van het Ottomaanse Rijk werden inheemse Albanese paarden op grote schaal gekruist met Arabieren. Het oorspronkelijke Albanese paard was waarschijnlijk terug te voeren op rassen als het Mongoolse paard, de Tarpan en het Turkmeense paard. Sinds 1980 zijn er maatregelen genomen om het aantal Albanese paarden te vergroten en te veredelen en geschikter te maken voor landbouwwerk.

Tegenwoordig is het doel nog steeds het aantal paarden te vergroten en de kwaliteit omhoog te brengen. Hiertoe worden Arabieren, Nonius en Haflingers gekruist met Albanese paarden. Noniuspaarden (Hongaarse warmbloed) worden speciaal gefokt in Shkodër en vervolgens ingezet op diverse plaatsen in het land. De belangrijkste reden voor dit fokprogramma is dat men probeert een groter paard te fokken, dat beter opgewassen is tegen werk in de landbouw en in heuvelachtig terrein.

Het Albanese paard is klein en stevig gebouwd. De meest voorkomende kleuren zijn zwart, vos, bruin en grijs. Het ras is onder te verdelen in twee types, het Myzequa type met een stokmaat van ongeveer 1.35 en een wat kleiner bergtype, waarvan de stokmaat gemiddeld 1.24 is. Het Myzequa type is genoemd naar de vlakte waar het oorspronkelijk voornamelijk voorkwam, het bergtype kwam uit het bergachttige deel van Albanië.

Het Albanese paard is werkwillig en levendig. Deze paarden zijn enorm lenig en vast ter been.

De Albenese paarden worden van oudsher gebruikt als trekdieren in de landbouw en in het transport.

• 
  Albanees paard voor een kar
• 
  Albanees paard onder het zadel
• 
  Bosbouw met paardenkar
• 
  Wegtransport met tweespan