Witstuitsalangaan
De witstuitsalangaan (Aerodramus spodiopygius) is een gierzwaluw voorkomt in Australazië en Polynesië. Gierzwaluwen van dit geslacht maken gebruik van echolocatie bij het navigeren door donkere grotten. Op de IOC World Bird List worden 11 ondersoorten onderscheiden en wordt de Australische salangaan (A. terraereginae) als een aparte soort beschouwd.[2] BirdLife International erkent deze laatste soort niet. De soort is oorspronkelijk beschreven als Collocalia spodiopygius.
Witstuitsalangaan IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2012) | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | ||||||||||||
| ||||||||||||
Soort | ||||||||||||
Aerodramus spodiopygius (Peale, 1848) | ||||||||||||
Afbeeldingen op | ||||||||||||
Witstuitsalangaan op | ||||||||||||
|
Beschrijving
De witstuitsalangaan is een gierzwaluw 14 cm lengte. Deze gierzwaluw is roetkleurig van boven en grijs van onder en een lichtgrijze streep over de stuit. Omdat de vogel vaak hoog vliegt, is dit kenmerk vaak nauwelijks te zien.[3]
Verspreiding en leefgebied
De witstuitsalangaan (Aerodramus spodiopygius sensu stricto) komt voor op de Bismarckarchipel, Salomonseilanden, Vanuatu, de Loyaliteitseilanden, Nieuw-Caledonië, Fiji-eilanden, Tonga en Samoa. Voor diverse afzonderlijke eilanden of eilandgroepen zijn endemische ondersoorten beschreven.
De soort telt 11 ondersoorten:
- A. s. delichon: Manus (Admiraliteitseilanden).
- A. s. eichhorni: Mussau in de Sint-Matthiasgroep.
- A. s. noonaedanae: Nieuw-Ierland en Nieuw-Brittannië.
- A. s. reichenowi: de zuidelijke en oostelijke Salomonseilanden.
- A. s. desolatus: Duffeilanden, Swallow en de Santa Cruzeilanden.
- A. s. epiensis: noordelijk en centraal Vanuatu.
- A. s. ingens: zuidelijk Vanuatu.
- A. s. leucopygius: de Loyaliteitseilanden en Nieuw-Caledonië.
- A. s. assimilis: Fiji.
- A. s. townsendi: Tonga.
- A. s. spodiopygius: Samoa.
Status
De witstuitsalangaan (sensu lato, dus inclusief de Australische salangaan) heeft een enorm groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op uitsterven uiterst gering. De grootte van de populatie wordt geschat op minstens één miljoen individuen en de aantallen blijven stabiel. Om deze redenen staat deze gierzwaluw als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|