Adolf von Henselt

Zijn muzikale loopbaan kreeg een vroege start. Op driejarige leeftijd begon hij met het bespelen van de viool, op vijfjarige leeftijd kwam de piano. De pianolessen kwamen van Josepha von Fladt. Hij kon dankzij een financiële bijdrage van Ludwig I van Beieren studeren in Weimar, bij Johann Nepomuk Hummel. In 1832 vertrok hij naar Wenen om daar les te nemen bij Simon Sechter (de latere leraar van Anton Bruckner), maar hij begon ook concerten te geven.

In 1836 maakte hij een uitgebreide Duitse toernee. In 1837 vestigde hij zich met zijn vrouw Rosalie Vogel in Breslau, maar reisde al snel door naar Sint Petersburg. Hij speelde daar aan het hof en was tevens inspecteur muziekstudies aan het Imperial Institute of Female Education. Hij zou in Sint Petersburg blijven wonen, maar gaf nog concerten in Duitsland en Engeland. Ook werkte hij aan het Conservatorium van Sint-Petersburg, samen met Anton Rubinstein. Aan zijn leven als concertpianist, waarin hij uitblonk in eigen werken en die van Frédéric Chopin en Carl Maria von Weber, kwam een vroegtijdig eind, plankenkoorts dwong hem te stoppen. Sergei Rachmaninov zag in hem een van zijn grote voorbeelden. Henselt overleed in een kuuroord (Uzdrowisko Cieplice) in Cieplice Śląskie-Zdrój, nu Polen, tot 1945 Bad Warmbrunn (Duitsland).

Al zijn composities kwamen van zijn hand voordat hij dertig jaar oud was. De reden daarvan is onbekend, hij leefde nog vijfenveertig jaar door. Waarschijnlijk is het ook een gevolg van die steeds heviger wordende faalangst. De muziek moet gezocht worden in een kruising van de muziek van Franz Liszt en Henselts leraar Hummel. Zijn muziek is grotendeels vergeten.[1]Zijn Pianoconcert in f mineur opus 16 en etude Si oiseau genieten hier en daar nog enige bekendheid. De ballade opus 31 is opgedragen aan Maria Aleksandrovna van Rusland.