22-toonsverdeling

In de muziek is de 22-toonsverdeling, de zogenaamde 22-tet, 22-edo of 22-et, de getempereerde schaal afgeleid door de verdeling van het octaaf in 22 gelijke intervallen met elk een frequentieverhouding van 21/22 of 54,55 cent ( Play (info / uitleg)).

Het idee om het octaaf te verdelen in 22 gelijke delen lijkt te zijn ontstaan bij de 19e-eeuwse muziektheoreticus R.H.M. Bosanquet. Geïnspireerd door de verdeling van het octaaf in 22 ongelijke delen in de muziektheorie van India, merkte Bosanquet op dat het met een dergelijke verdeling mogelijk was een stemming met limiet 5 met aanvaardbare nauwkeurigheid te verkrijgen. Hierin werd hij in de 20e eeuw gevolgd door theoreticus José Würschmidt, die deze stemming opmerkte als volgende mogelijke stap na de 19-toonsverdeling. Ook J. Murray Barbour volgde Bosanquet ook in zijn overzicht van stemmingen, Tuning and Temperament. Een hedendaagse voorstander van de 22-toonsverdeling is onder andere muziektheoreticus Paul Erlich.

Intervalgrootte

Hier volgt de grootte van de voornaamste intervallen in dit systeem:

interval naamgrootte (stappen)grootte (cent)verhoudingverhouding (cents)fout
kwint13709,093:2701,95+7,14
septendecimale tritonus 1160017:12603.00−3,00
septimale tritonus116007:5582,51+17,49
11:8 grote kwart10545.4511:8551.32−5.87
15:11 grote kwart10545.4515:11536.95+8.50
reine kwart 9490,914:3498,05−7,14
septendecimale vergrote terts8436,3622:17446,36−10,00
septimale grote terts8436,369:7435,08+1,28
undecimale grote terts8436,3614:11417,51+18,86
grote terts7381,825:4386,31−4,49
undecimale neutrale terts6327,2711:9347,41−20,14
septendecimale grotere kleine terts6327,2717:14336,13−8,86
kleine terts6327,276:5315,64+11,63
septendecimale verhoogde seconde5272,7320:17281,36−8,63
septimale kleine terts5272,737:6266,88+5,85
septimale grote secunde4218,188:7231,17−12,99
septendecimale grote secunde4218,1817:15216,69+1,50
grote secunde4218,189:8203,91+14,27
kleine grote secunde3163,6310:9182,40−18,77
neutrale seconde, vier vijfde toon3163,6411:10165,00−1,37
neutral seconde, driekwarttoon3163,6412:11150,64+13,00
septimale diatonische halve toon2109,0915:14119,44−10,35
diatonische halve toon, reine stemming2109,0916:15111,73−2,64
17e harmonische2109,0917:16104,95+4,13
Arabische 'wijsvinger' op de luit2109,0918:1798,95+10,14
septimale chromatische halve toon2109,0921:2084,47+24,62
chromatische halve toon, reine stemming154,5525:2470,67−16,13
septimale derde-toon154,5528:2762,96−8,42
undecimale vierde toon154,5533:3253,27+1,27
septimal vierde toon154,5536:3548,77+5,78

Referenties

  • Barbour, James Murray, Tuning and temperament, a historical survey, East Lansing, Michigan State College Press, 1953 [c1951]
  • Bosanquet, R.H.M. "On the Hindoo division of the octave, with additions to the theory of higher orders" (Archived 2009-10-22), Proceedings of the Royal Society of London vol. 26 (March 1, 1877 to December 20, 1877) Taylor & Francis, London 1878, pp. 372-384. (Reproduced in Tagore, Sourindro Mohun, Hindu Music from Various Authors, Chowkhamba Sanskrit Series, Varanasi, India, 1965)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.