150 mm kanon

Een 150 mm kanon was een kanon met een diameter van 150 millimeter (15 cm), dat vrijwel altijd handmatig bediend werd. Dit type kanon werd van eind negentiende eeuw tot circa 1970 gebruikt, toen het werd vervangen door modernere, computerbestuurde kanonnen. 150 mm kanonnen kwamen vooral voor als hoofdgeschut op pantserdekschepen, kanonneerboten, lichte kruisers en op sommige torpedobootjagers en als secundair geschut op pantserschepen, slagkruisers en slagschepen. Ook werden ze voor kustverdediging en artillerie ingezet. Hoewel 150mm kanonnen een aanzienlijke kracht hadden, waren ze niet capabel om slagkruisers of slagschepen te dempen. Tegenwoordig zijn de meeste marineschepen (qua kanonnen) bewapend met 76mm of 127mm kanonnen.[1]

Hr.Ms. De Ruyter (1936) vuurt met haar 150 mm kanonnen

Voorbeelden

Hieronder enkele voorbeelden van schepen en stellingen bewapend met 150 mm kanonnen in de Tweede Wereldoorlog.

Nederland

Nederland gebruikte 150 mm kanonnen op verschillende schepen en stellingen, zoals:

150mm kanon in een kazemat in Normandië.
Verenigd Koninkrijk

De Royal Navy gebruikte 150 mm kanonnen op verschillende schepen en stellingen, zoals:

De brug en 150 mm kanonnen van de Hr.Ms. De Ruyter (1953) in het Marinemuseum in Den Helder.
Japan

Japan gebruikte 150 mm kanonnen voornamelijk als secundair geschut bij slagschepen en slagkruisers, zoals:

Verenigde Staten

De Verenigde Staten gebruikte 150mm kanonnen voornamelijk als hoofdgeschut van lichte kruisers en secundair geschut bij vliegdekschepen en slagschepen.

Italië

Italië gebruikte 150mm kanonnen voornamelijk als hoofdgeschut van lichte kruisers en torpedobootjagers.

  • De lichte kruisers van de Giussano-klasse[14], de lichte kruisers van de Condottieri-klasse.[15]
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.