| |
| Hoofdstukken | |
|
De diagnose myalgische encefalomyelitis dateert uit 1956[1]. Als eerste wetenschappelijk gedocumenteerde uitbraak staat Los Angeles 1934 bekend. De ziekte bestaat waarschijnlijk al veel langer.
Vroegere ziektebechrijvingen
Voor de introductie van ME waren diagnoses als (epidemische) neuromyasthenie en atypische poliomyelitis gebruikelijk.
In het boek van de Canadese arts en wetenschapper Byron Hyde over het eerste wereldcongres over ME[2] staan enkele hoofdstukken over de geschiedenis van de diagnose. Genoemd wordt onder meer nog Musculaire reumatiek (Thomas Sydenham, 1681)[3], dat ook een voorloper is van de diagnose fibromyalgie. Beschrijvingen van het ziektebeeld gaan, aldus Hyde c.s., terug tot papyrus-fragmenten van 1900 en 1400 v.Chr.
Introductie van de diagnose ME
Myalgische encefalomyelitis werd in 1956 geïntroduceerd door Acheson[1]. Dat gebeurde toen kort na elkaar diverse uitbraken hadden plaatsvonden van een ziekte die leek op een vorm van poliomyelitis, en ook regelmatig voorkwam tijdens een polio-epidemie,[4] en bij enkele autopsies ontstekingen in hersenen en ruggenmerg werden geconstateerd.[5][6]
In 1969 nam de Wereld Gezondheidsorganisatie (WHO) ME op in haar internationale classificatie van ziektes, waar het tegenwoordig staat gerangschikt onder postviraal vermoeidheidssyndroom in het hoofdstuk overige hersenaandoeningen.
Ramsay's definitie van ME
Na jarenlang onderzoek onder duizenden patiënten kwam de Britse ME-onderzoeker Melvin Ramsay, die als arts betrokken was bij de uitbraak van ME in het Royal Free Hospital in 1955, tot de volgende diagnostische criteria voor ME.[7]
- Algemene of plaatselijke spiervermoeidheid na minimale inspanning met een verlengde hersteltijd.
- Neurologische stoornissen, met name van de cognitieve, autonome en zintuiglijke functies, vaak gepaard aan merkbare emotionele labiliteit en omdraaiing van het slaappatroon.
- Variabele betrokkenheid van het hartsysteem en andere lichamelijke systemen.
- Een verlengd beloop met terugvallen tenderend naar chroniciteit.
- Duidelijke variabiliteit van symptomen zowel binnen als tussen episodes.
Gerelateerde diagnoses
Postviraal vermoeidheidssyndroom
Postviraal vermoeidheidssyndroom is een verzamelterm voor alle aandoeningen en medische klachten die ontstaan of resteren na een virusinfectieziekte. Myalgische encefalomyelitis is zo'n aandoening, maar bijvoorbeeld ook het post-polio-syndroom en vermoeidheid na een door een virus veroorzaakte vorm van kanker kunnen hieronder worden gerekend.
Rond 1990 werd er soms de voorkeur aan gegeven om de algemene diagnose PVFS te stellen in plaats van ME.
Chronisch vermoeidheidssyndroom
Chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) is een werkdiagnose, bedoeld voor het selecteren van patiënten met onverklaarde vermoeidheid en malaise voor wetenschappelijk onderzoek. De term werd in 1988 in de Verenigde Staten geïntroduceerd.[8] Sindsdien is het begrip wereldwijd gehanteerd. Er zijn diverse criteria voor CVS in omloop, waarvan die van Fukuda e.a. het meest zijn gebruikt.[9] In Nederland valt de diagnose CVS onder het paraplu-begrip SOLK, wat staat voor Somatisch Onvoldoende verklaarde Lichamelijke Klachten.
Nogal wat ME-patiënten hebben eerst de diagnose CVS gekregen. Zodra echter alsnog een medische verklaring voor de klachten is gevonden, is de diagnose CVS niet langer van toepassing. Het is verder niet zo dat iedereen met het etiket CVS ook ME heeft. Er zijn veel andere ziekten met deels dezelfde klachten die vaak pas laat worden gediagnosticeerd, zoals Lyme en Ehlers-Danlos.
Myalgische encefalopathie
Myalgische encefalopathie is een officieuze ziekteterm die aangeeft dat er klachten zijn zoals bij ME, zonder dat de door de uitgang -itis aangegeven ontstekingen of een andere oorzaak is vastgesteld. Net als bij chronisch vermoeidheidssyndroom vervalt deze diagnose zodra er (alsnog) een oorzaak voor de klachten is gevonden.
Sommige patiëntenorganisaties en onderzoekers hanteren voor myalgsiche encefalomyopathie dezelfde afkorting ME die al in gebruik is voor myalgische encefalomyelitis, hoewel het om een andere patiëntengroep gaat.
Overige
In Japan is de ziekte bekend geworden onder de naam low natural killer cell syndrome, naar een veel voorkomende afwijking.
Referenties
- 1 2 Acheson DE, "A New Clinical Entity?", Leading Article, Lancet, 26 mei 1956, pp. 789-90
- ↑ Hyde BM (red.), "The Clinical and Scientific Basis of Myalgic Encephalomyelitis / Chronic Fatigue Syndrome", Nightingale Research Foundation, Ottawa, Canada with editorial and conceptual advice from Levine P and Goldstein J, 1992, ISBN 0-9695662-0-4
- ↑ Sydenham T, "The Works of Thomas Syndenham, M.D.", (vertaling uit de Latijnse tekst van Greenhill WA door Latham RG), Vol. 1, Londen, Sydenham Society, 1847
- ↑ Ramsay AM (1986), "Postviral Fatigue Syndrome. The saga of Royal Free disease", Londen, ISBN 0-906923-96-4
- ↑ Pellew RAA, Miles JAR, "Further investigations on a disease resembling poliomyelitis seen in Adelaide", Medical Journal of Australia, 1955, Sep 24;2(13):480-2
- ↑ Wallis AL, "An investigation into an unusual illness seen in Epidemic and Sporadic Form in a General Practice in Cumberland in 1955 and subsequent years", M.D. Thesis, Edinburgh University
- ↑ Ramsay AM, Dowsett EG (1992), "Myalgic Encephalomyelitis -- Then and Now: An Epidemiological Introduction", in: Byron M. Hyde, op. cit., hoofdstuk 4, blz. 81-84
- ↑ Holmes G, Kaplan J, Gantz N, Komaroff A, Schonberger L, Straus S, Jones J, Dubois R, Cunningham-Rundles C, Pahwa S (1988), "Chronic fatigue syndrome: a working case definition", Annals of Internal Medicine, 108 (3), 387-389
- ↑ Fukuda K, Straus S, Hickie I, Sharpe M, Dobbins J, Komaroff A, (1994) "The chronic fatigue syndrome: a comprehensive approach to its definition and study. International Chronic Fatigue Syndrome Study Group", Annals of Internal Medicine 121 (12), 953-959