weggooien

• Geluid:  weggooien    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈwɛχojən/

• weg·gooi·en

• samenstelling van  weg bw  en  gooien  

weggooien

1. overgankelijk iets met de hand in beweging brengen zodat het zich snel vrij door de lucht verwijdert

1. • Je kunt simpelweg een bal weggooien en terug laten brengen door je hond. [1]

1. • Ook tilde hij biervaten op en wedde met een anderen bezoeker wie ze 't verste kon weggooien; [2]

2. overgankelijk zich van iets ontdoen

1. • Kun je die dozen even voor me weggooien? 

2. (figuurlijk)overgankelijk iets waardevols door eigen toedoen verliezen

1. • We vinden het afgrijselijk dat jongeren hun toekomst weggooien. [3]

• wegwerpen

• geld weggooien
• het kind met het badwater weggooien
• op slot doen en de sleutel weggooien

• Men moet oude schoenen niet weggooien, voordat men nieuwe heeft.

• Het woord weggooien staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'weggooien' herkend door: