vondst

Nederlands
Uitspraak
  • Geluid:  vondst    (hulp, bestand)
  • IPA: /ˈvɔnst/
Woordafbreking
  • vondst
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘het vinden, het gevondene’ voor het eerst aangetroffen in 1844 [1]
  • Naamwoord van handeling van vinden met het achtervoegsel -st
enkelvoud meervoud
naamwoord vondst vondsten
verkleinwoord vondstje vondstjes

Zelfstandig naamwoord

vondst v

  1. iets dat vaak door goed geluk gevonden wordt, vaak op een archeologische site
    • De vondst van de muurtekening bewees het prehistorisch leven in de regio. 

Gangbaarheid
  • Het woord vondst staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
98 %van de Nederlanders;
97 %van de Vlamingen.

Verwijzingen
  1. "vondst" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.