timur

Niet te verwarren met: Timur

Indonesisch
Woordherkomst en -opbouw
Woordafbreking
  • ti·mur

Zelfstandig naamwoord

timur

  1. (windstreek) oosten, oost in samenstellingen die geen naam zijn; wordt als naam van de windrichting zelf of deel van een aardrijkskundige naam met een hoofdletter gespeld
  1. «Matahari terbit di sebelah timur.»
    De zon komt op in het oosten.
Schrijfwijzen
Antoniemen
Afgeleide begrippen
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.