stuiteren

Nederlands

Uitspraak

Geluid: stuiteren (hulp, bestand)

Woordafbreking

stui·te·ren

Woordherkomst en -opbouw

In de betekenis van ‘knikkeren’ voor het eerst aangetroffen in 1706 [1]
frequentatief gevormd uit stuiten met het achtervoegsel -er

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
stuiteren	stuiterde	gestuiterd
zwak -d	volledig

Werkwoord

stuiteren

ergatief herhaaldelijk vanaf de bodem kaatsend opspringen

- Een van de knikkers was van de tafel gestuiterd.

Gangbaarheid

Het woord stuiteren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'stuiteren' herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.

Verwijzingen

"stuiteren" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.