solliciteren
Nederlands
Woordafbreking
- sol·li·ci·te·ren
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘naar een betrekking dingen’ voor het eerst aangetroffen in 1617 [1]
- afgeleid van het Franse solliciter (met het achtervoegsel -eren) [2]
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| solliciteren |
solliciteerde |
gesolliciteerd |
| zwak -d | volledig | |
Werkwoord
solliciteren [3]
- inergatief naar een baan dingen
- Hij solliciteerde voor de functie van programmeur.
Vertalingen
Gangbaarheid
- Het woord solliciteren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'solliciteren' herkend door:
| 100 % | van de Nederlanders; |
| 100 % | van de Vlamingen. |
Verwijzingen
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.