salueren
Nederlands
Woordafbreking
- sa·lu·e·ren
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘militair groeten’ voor het eerst aangetroffen in 1861 [1]
- afgeleid van het Franse saluer (met het achtervoegsel -eren) [2] [3]
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| salueren |
salueerde |
gesalueerd |
| zwak -d | volledig | |
Werkwoord
salueren
- overgankelijk iemand op militaire wijze groeten
- Bij binnenkomst van de stad werd de vorst gesalueerd met kanonschoten.
Gangbaarheid
- Het woord salueren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'salueren' herkend door:
| 94 % | van de Nederlanders; |
| 94 % | van de Vlamingen. |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.