ryg

Deens
Woordherkomst en -opbouw
  • Afkomstig van het Oudnoorse hryggr.

Zelfstandig naamwoord

ryg g

  1. rug
  2. ruggenwervel
Verbuiging
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   ryg     ryggen     rygge     ryggene  
genitief   rygs     ryggens     rygges     ryggenes  
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.