roffel

• Geluid:  roffel    (hulp, bestand)

• rof·fel

• afleiding van roffelen [1] [2]

roffel m [3]

1. (muziek) een serie snel op elkander volgende slagen op een trommel

1. • En nu ziet hij er dan één in het echt, achterin: een echte berenmutsmeneer. Mét trommel. Stijn weet niet wat hij ziet. Hij is met Venema onderweg om een uniform te pakken, maar staat meteen stil. "Kijk eens, Stijn", wijst moeder Eke. Onwennig blikt hij naar Bart Pennings, de echte berenmutsmeneer. Die geeft een stevige roffel op de trommel. Stijn kijkt met open mond, zus Sophie (5) danst in het rond.[4] 

1. • Nee, ik ben niet sarcastisch als ik zeg dat deze compositie goed in elkaar zit. Het zit hem in de combinatie van schaamteloze voorspelbaarheid - je weet precies wanneer Elstak de beat gaat droppen, na dat snaredrum-roffel-crescendo - en gewiekste ritmische variatie. Lekker toch, die off-beat-pianopartij, en al die synthesizerlaagjes. Elstak gebruikt alleen maar majeurakkoorden, het tempo is hartslagverhogend: alles is gericht op de endorfinekick.[5] 

roffel

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van roffelen
   

   • Ik roffel. 

2. gebiedende wijs van roffelen
   

   • Roffel! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van roffelen
   

   • Roffel je? 

• Het woord roffel staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'roffel' herkend door: